Ýstanbul’a gitmeli þimdi ,
O herkesin kendi halinde olduðu þehre...
Küçük bir çanta içerisinde birkaç parça eþya ile ,
Ýstanbul’a gitmeli o yorgun þehre...
Ýþte böyle...
Ne zaman aðýz dolusu gülücüklerim donup kalsa kuytu köþelerde ,
Ne zaman konuþacak sözcük bulamasam ,
Ýstanbul’a gitmeli derim...
Sonra ölesiye isterken istanbul’u
Ertelerim yolculuðumu...
Beni delicesine seven birileri olmasada ,
Ertelerim yolculuðumu...
Ve ufka takýlan gözlerime hayret eder ,
Ýstanbul’a olan hasretimin türküsünü mýrýldanýrým...
Gökyüzüne bakýpta düþ kurmayan insan olabileceðini ,
Hiç aklýma getirmemiþtim birkaç gün öncesine kadar...
Ve onun altýndaki dünyada yalpa vuran kayýklarýn býraktýklarý yakamozlarý , herkesin saatlerce seyredip düþ kurduðunu falan sanýrdým...
Ama aldanmýþým ,
Dünyasý ufak insanlarýn iþi bu ,
Yalnýzlarýn...
Saatlerce ,
Mehtaplý bir gecede ,
Gökyüzünü ve onun altýndaki dünyayý ,
Deryayý seyretmek...
gökyüzünü , denizi , mehtaplý geceleri ;
sevmesende saatlerce seyretmeyi ,
SEVÝYORUM SENÝ...
Usulca bu yanlý homurdanan vapurlarýn sesinde ,
Solungaçlarý kýzýllýðýný koruyan taze bir balýðýn tadýnda ,
Karnýboþ çýðlýklarýyla sefaletin çatýlarýna insafsýzca saldýran lodosun sýcak kasvetinde ,
seviyorum seni o boþ kalan köþede...
gitgide soðuyor havalar ,
sürekli dolup boþalýyor o köþe
ama hiç olmuyor o geceki çay buðusu dumanlý sohbetler ,
ANLIYORUM KÝ ;
SEVDÝÐÝNÝN YANINDA OLMALI ÝNSAN...
VE ÞAÇLARIMA ÝLÝÞTÝRÝP SERÝN SAHÝL MELTEMÝNÝ ,
KARIÞIYORUM KÖHNE BÝR SOKAÐIN ÝZBE KARANLIÐINA
SARP ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.