Nedensiz..
Sonbahar gibi sarardý yapraklarým
Aðýr aksak yürürken duygularým içlenir
Susadým deyince bir çeþme çiziyorum
Yanýnda birde tomurcuk çiçekler
Sonra nedensiz nedenime dönüyor
Tenhalarda kalýnca ýrmaklarým
Yalnýzlýkla eþ dikkat çeken ölüm uyuyor
Resmi geçit gibi duruyor çýnardaki gölgem
Ýçimde kýrýk bir gönül avlusu ýssýzým
Gece çökünce uzaktan ayýn hasreti el sallar
Siyahý sabahtan ayýran mahzun bulutlardayým
Gözlerimdeki sis ilmek olup fermana baþlar
2009..