AŞKA ÇAĞRI

Gönlümde aþkýn olsun, yaþamýn her anýnda
Gerçek olmasa bile, hayalimde gör beni
Düþüme düþsün meþkin, kalbin en hür anýnda
Her gece gir rüyama, aþkýn ile yor beni

Cemal Safi demiþ ya “Var mý onu tanýyan?”
Nasýl tanýmam hocam, yokluðudur kanayan
Kalbin zorlu sýnavý, maneviyat sýnayan!
Lakin her gün öldürür hasret denen zor beni

Prangalara vurmuþ, yüreðimi darlýyor
Bedende her hücreyi, ayrý ayrý zorluyor
Nasýl bir ateþtir ki bu, su döktükçe parlýyor
Hiç sönmeden yakýyor aþk denilen har beni

Yokluðunun her aný, karanlýktýr gecedir
Öyle bir yangýn ki bu, volkanlardan yücedir
Zemheriler düþüyor, soðutmuyor nicedir
Bu har öyle bir har ki “söndürmüyor kar beni”

Anlatmam imkânsýzdýr, yüreðimde olaný
Sevdanýn en saf hali bende onun kalaný
Ey gönlümün sultaný, aþk aþk diye dolaný
Ne olur insaf eyle, þu gönlüne kar beni

Yüreðimdeki aþkýn bozulmaz bir belgeyken
Gül yüzünün hayali, gözyaþýma gölgeyken
Þu gönlümün her yeri sana ait bölgeyken
Aþkýný sur eyle de, çepeçevre sar beni

Acizkarlýk deðil bu, ben bülbülüm sen gülsün
Þu gönlüm Ferhat gibi býrak daðlarý delsin
Ola ki fýrtýnasýn, azgýn esen bir yelsin
Aþkýndan mahrum etme, dal eyle de kýr beni

Yaþamýn süzgecinden, usul usul akarým
Gözyaþým sele dönse sanma ki ben býkarým
Seni unutan kalbe kurþunlarý sýkarým
Hazýr kýta bekleyen kurþunlara sor beni

Yüreðe hançer vuran, eline hal olayým
Beni her gün kavuran, çölüne yol olayým
Savurdukça savuran yeline kül olayým
Ayaðýna toz eyle can dediðim yar beni

Keremi kül eyleyen, o aþk benim içimde
Ki beni de yakýyor her gün baþka biçimde
Sen benim herþeyimken olamazsýn hiçimde
Ya gel benim gülüm ol, ya alnýmdan vur beni

Ýhsan’ýn candan bezgin, yürek hasretten ezgin
Rabbimden tek dileðim, ben olayým aþk yazgýn
Göster de gül yüzünü bitsin yürekte bozgun
Ya gelip al canýmý, ya vuslata kur beni


ÝHSAN TURHAN
Sosyal Medyada Paylaşın: