Sevil-ene
En çok da suskunken kendin oluyorsun
Sessiz baðýrýyorsun kendini sýrýlsýklam
Ruhun ýslak bedeninden beliriyor
Yüzün dert, yüzün sözün
Dudaðýn bükük, yanlýþ hayata
Gözlerin dalmýþ, nefesin dar
Hüznün iz býrakmýþ az önce öptüðüm
Tuz tadýnda ki yanaðýnda
En çok da yalnýz kaldýðýnda kendinsin
Elalem konuþuyor sen dinliyorsun
Dinlerken içini dýþa döküyor
Kirpiklerinde ürkek bir heva ile
Yasalara aykýrý göz kýrpýyorsun
Müdahil olmak istediðinde hayata
Ellerine çekidüzen veriyorsun
Öfkelendiðinde sýkýlý yumruklarýnla
Sustukça kendini ele veriyorsun
En çok da BENle olduðun da kendin oluyorsun
Alaycý bir bakýþ dudaðýnýn ucunda
Kaþlarýna söz dinletemiyor
Çatýyorsun
Biliyorsun seni bildiðimi de
Ruhuna bir örtü saramýyorsun
En çok da benle olduðunda
HU’ylanýyorsun
Gözlerin gözlerime dokunduðunda
ÖZünü gözümden kavramýyorsun
EV’ine döndüðünü anlamýyorsun
nil
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahirzamanmelegi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.