kendi kadavrasýna bürünmüþ yokluk ve acýnýn son döngüsünde artýk tuttuðum isimler yok karanlýðýmda sezgin ve hisli yaðmur perdeleri
sonra sen geliyorsun içimde biriktirdiðim dünya seni kabullenemeyecek yadsýnmýþ ve terkedilmiþ bir öksüzlüðün basamaklarýnda adýma hilaf oluna ben en büyük yalancýnýzým burada bitip tekrar baþlýyor o kýþ günü melankolik yalnýzýðým...
tutsaklýðým.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilk gül ve son gül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.