ve hiç bitmeyecek sandýðým o acý melodi kulaklarýmdan silinseydi gözüm ve özüm kadar benimdi
o kadar yakýn ki þimdi nefes alýþlarýmda güvercinler! içime çeksem havayý dört duvarýma sinecekler oysa þehir ne kadar uzak þimdi...
artýk ellerim ne yana dönse bir usul þarký baþlar önce ve adýn kadar uzaktýr her sözüm kaçýrdýðým bir kuþ gibidir ellerimden sonra aniden süzülen ve canýmý hepten yakan o tufanýn kýrbaçlarý gibi
ah gitmek vardý þimdi...
ölmek gibi yaslanmýþ bir kadýn tutarken ellerimden bir bakýþý her zaman çukurda adamlar gibi topraða yaslanýp göðe aksetmek ve durgun sulardan göle karþý raksetmek
ah baba yeni doðmuþ bir kediyim þimdi uykulu bakýþlarýnda ellerin ne vakit bendime deðse...
ah anne yer yarýlsa alamaz hicabýný bu þiirin sen ne vakit vazgeçsen iþte aynen böyle sýzlardý içim
ah adam gittiðin yerde bitiyor dönence.
haydi "tut elimden kalk gidelim..."
Sosyal Medyada Paylaşın:
elma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.