Bir dört duvar bende Eyledim hapishane. Kendime Gardiyan ben mahkum ben Voltam kýsa Bir adýmla vardým kendime Ikinci adým yine kendim Bakýþlarým ufukda Yine duvar Þiirle oyalanmak istedim Baþlýk yine BEN BENlikden çýkamadým
Bu sefer ne olursa olsun Ikinci adýmla koþacaðým dedim Demekle kaldým Zifiri karanlýk ilerisi aydýnlýk Yok takat atmaya Üstü ise kapalý El vurmak istedim tok ses Meðer derme çatma tahta Firar etmem lazým bu mezardan Baþýmý kaldýrdým Olmadý Baþýmýn deðdiði tahtalar Meðer son durak Yatan ben kalkan ben mahkûm ben Ýliklerime kadar titredim Meger ilikde yok Et kemikden uzak beden Tek bir sey aklýma geldi Kurtuluþum Sevdiðim Hani sevdiklerinizle berabersiniz Sözü var ya Aklima geldi sevdigim O zaman iki adýmlýk Ama varamadigim adýmlýk Ve bir nurcemali Oldu Aydýnlýk Meðer sevdigim Býrakmadý getirdi aydýnlýk Sevdiginle olmakmýþ Ey yAR kabirde bile benlesin ya Korkum yok ölümden Ölüm Vuslattan öte deðilmiþ Hoþ geldi sefa geldi SEN olduktan sonra
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakup simsek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.