GÜLÜŞLER KALDI
Hevesle gidilen gizemli yoldan,
Pür periþan olmuþ “geliþler” kaldý…
Talihi yâr olan sevindi soldan,
Bize ziyan olmuþ “gülüþler” kaldý…
Duygular körelmiþ zaman da sair,
Umut ýþýklarý söndü vesair,
Duamýz kalmadý murada dair,
Azar azar her gün “ölüþler” kaldý…
Kýþýn ortasýnda düþünce cemre,
Mutlak nasibini alýr her zümre,
Ne çok þey sýðdýrdýk kýsacýk ömre,
Düþünüp maziye “dalýþlar” kaldý…
El ne bilsin ne var bu yorgun serde,
Baþýn göðe erse, ayaðýn yerde,
Dile dökülmeyen dertleri bir de,
Atýp içimize “doluþlar” kaldý…
Verdiðimiz sözün durup ardýnda,
Kambur olmadýk hiç elin sýrtýnda,
Sýladan uzakta, gurbet yurdunda,
Tutam tutam saçý “yoluþlar” kaldý...
Seyyal Tanýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.