“Yak!” demiþti delikanlý çaðýmda En yakýn dostum bana Yak…! Erkekliðin þanýndandýr. Bir nefes çektim ki birden, Kendimden geçtim Gözüm karardý, Baþým döndü. Ciðerim parçalandý sanki, Sustum Delikanlýlýðýma laf ettirmemek için. Sustum ve çektim. Çektim acý dumaný Acý acý çektim. Acýyý çektim. Neden sonra kendimden geçtim.
Ben alýþmam diyordum. Ýrade sahibiyim, Delikanlýyým diyordum.
Artýk her þeyimle çözüldüm Her akþam yatarken býrakýp Her sabah yeniden sarýldým ona Çaresiz ve periþan... Her sabah yeniden, yeniden çektim
Býrakmak istiyordum Býktým artýk bu esaretten Delikanlýlýk adýna Delikanlýlýðýmý aldý benden Erkeklik þanýna tutmuþtu elimden Erkekliðim kalmadý Gönülden prangalý Mahkûma dönmüþüm Bir fener gibi sönmüþüm Anladým ki sonunda Bu iþte, bu gidiþte ben Sadece ben üzülmüþüm…
24.05.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yahya Cumhur TAPCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.