KARDELEN GECELERİ

Kardelen geceler geliyor dilime
Çýrpýnýyordu ruhum karanlýðýn soluðu kesik azizliðiyle
Sararýyordu gönlüm o eski masum bakýþýnýn gölgesinde.
Ýçleniyordum o vakitler soluðu taþ oyma þehrin surlarýnda alýyordum.
Kapanýyordu o ara göz kapaklarým,
Göðüs boþluðuma doluyordu kardelen geceleri.

Kokusu büyülüyordu içimi atamýyordum kokusunu.
O zaman dile geliyordu kardelenli þairler,
Gece yenidir baþlýyordu,
Ýçim hoþ olmuþçasýna dalýp dalýp uzaklara hayallere dalýyordum.
Belki en sevdiðim çocukluk hatýramý belki de eski yitirilmiþ topraða gömdüðüm aþkýmý.
Susuyordum suskunluktan yorulmuþçasýna
Aniden esen soðuk rüzgârdýr ruhumu titretiveren.
Kar beyazý ak saç tellerim savurulur gibi oluyordu aðýr aðýr.
Ýçimde kardelen þairlerine katýlmak geliyordu sebepsizce
Bir Cahit Sýtký oluyordum birde Attila Ýlhan.
Ýçimde kardelen naðmeleri yükseliyordu gecenin ýþýltýlý gökyüzünden.
O vakit yeni yeni açan çiçeklere gözlerim dalýyordu.
Uzunca heyecanla içimdeki huzurun durgunluðunda.
Ufacýk bir yol seriliyordu ýþýltýlý kardelen gecelerinde.
Yolun kenarýndaki ýþýl ýþýl akan dereden yansýyordu suretim
O an korkunun heyecanýnýn nefesim yüreðimde hapsolurken
Arkamdan tanýdýk bir ses iþitiyordum,
Utangaçlýðým ruhumu býrakmýyordu lakin.
Sararýp solan yaprak gibi devriliyordum birden.
Þuursuzca sayýklýyordum o sesi neydi, kimin nesiydi.
Pek de hatýrlamýyordum.
Þafaðýn ilk ýþýklarýnda gözlerimi açtýðým vakit kardelen geceleri silinip gidiyordu aðýr aðýr.
Yanýmdaki günlüðüme þu notu ekliyordum þuursuzca
“Aradýðým sevgiliydi o ses kardelen geceleri”…

Sosyal Medyada Paylaşın: