Yaram Üşür

Sen diye,
Senin için kendini feda eden, dilde kalan aðýtlarýn peþrevinde kirpik kirpik yaramdan gözyaþý dökülür

Kollarýnda oldu ne olduysa
Karanlýk kaldý gözbebeðinin yanýnda aydýnlýk.

Bölündü gündüzüm,
Sabah çiyi düþen gözlerin nur gibi indi güne
Karanlýk ne ki iki gözüm!
Aydýnlýk korktu gözündeki nurdan

Yanarken aþk diye,
Hüznünü sevince boðmuþ gözlerin.
...
Çeperini çatlatan bedenim kaldý yangýnýnda,
Kanmýyorum suya. Susuyorum ellerinde.
Gözlerimi kapatýnca
Ölüm ýþýmasýn diye tavanda asýlý kalýyorum.

Ve gözlerin yaðýyor aðýtlardan
Dökülen çiy damlasýndaki buluttan

Ne oldu güzel!
Kirpiklerine sabah çiyi düþmüþ
Bulutlar nemini senden alýp, pýnarlarýna ortak mý olmuþ.

Gözbebeðinin ýþýltýsý gibi sancý veren aðýt kalmýþ dilinde
Aydýnlýðýma inat kanayan yaram üþür
...

Kutsal kasendeki sýcaklýk vuruyor
dilim damaðýmda kuruyor
Kürek kemiðinin deresi þelale misali
Þuh kahkahanla çoðalýyor.

Ruhunun azadý için açtýðým bedenindeki her delikten
Bakýþýnda yok olan yaramýn yanýnda
Gün yüzü görmeyen dertler çaðlýyor

Aydýnlýk bilmeyen teninde dolaþýrken
Üþüyen gözlerimin üstünde yaram kanýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: