HASRET

Öyle bir yoldayým ki
Sonu sadece hüzün
Adý çýkmaz sokak,adý hasret
Gönül heybemde aðýr bir yük
Üzerimde ateþten bir gömlek
Göðsümde onulmaz bir acý
Her zerreme zuhur eden
Sönmek bilmeyen yangýnlardayým

Gurbet her baktýðým yer
Yürüdüðüm yollar çýkmaz
Alýp verdiðim her nefes hasret kokuyor
Ýçime çektiðim sigara dumaný gibi
Zehir,acý bir tat býrakýyor damaðýmda
Genzimi yakýyor içimdeki hasret
Alev alev yanýyor yüreðim
Kül olsam kimseler görmüyor
Haykýrsam kimseler duymuyor

Öyle bir çýkmazdayým ki
Ne gücüm yetiyor gitmeye
Ne dilim varýyor gel demeye
Celladým oluyor içimdeki hasret
Boynunu vuruyor kalan son umudun
Ýnsan her gün asýlýr mý dar aðacýnda
Her gün ölür, her gün dirilir mi
Azap çeker mi bir ruh her saniye
Ne dinmek biliyor bu acý
Ne sönmek biliyor bu ateþ
Ýþte öyle bir çýkmaz yoldayým
Sonu sadece hüzün
Sonu sadece hasret

Hatice Olkuner

Sosyal Medyada Paylaşın: