GÖNÜL

Hep yüksekten uçtun, bak artýk yoruldun
Gençlik ateþinde söndü, gayrý duruldun
Sen eskiden ne idin, þimdi ne oldun
Doru at misali koþardýn, din din mi gönül

Uzak mesafeleri, koþar adým geçerdin
Pýnar pýnar dolaþýp, soðuk sular içerdin
Bir koca ah çektin, ne diye içini geçirdin
Geçmiþi düþünüp hasret, çektin mi gönül

Hoyratça harcadýn sana verilen zamaný
Kâh eðlenip, gülüp söyledin çaldýn kemaný
Þimdi hasat vaktidir, haydi kaldýr harmaný
Piþmanlýk duyup nefsine kýzdýn mý gönül

Bir ömür gezip tozdun ne geçti ki eline
Kapýldýn doymayan, azgýn nefsin seline
Þimdi bir kenarda düþünme kendi kendine
Son gemi rýhtýma yanaþtý, bin din mi gönül

Ey gönül! Sen yine de sýkýlýp darlan ma
Geçmiþini hayal edip, oraya takýlýp kalma
Senin rahîm Rabbin var, bunu unutma
Tevbeye fýrsatýn varken, etsene gönül
Gönlün de sahibi olduðunu bilsene gönül.
Sosyal Medyada Paylaşın: