Biz eskiden hiçte böyle deðildik!
Havadaki buluttan nem kapardýk…
Yaðdý yaðmur, esti rüzgâr, eðildik!
Hep boþ yere kýyameti kopardýk…
Bir düþünün böyle miydi insanlar?
Adam olan insanlýktan da anlar…
Maziye bak, neydik biz bir zamanlar!
Hiç riyasýz sevenlere, tapardýk…
Her söylenen söze kulak astýrýp,
Masumlarý, bir kenara kýstýrýp!
Ulu orta, soðuk rüzgâr estirip!
Ýnsanlarý kýrýp, döksek napardýk?
Düþkünleri yerden alan çerinin;
Ele muhtaç saðýr, dilsiz, körünün!
Çaresize yardým eden birinin;
Tam alnýnýn ortasýndan öperdik…
Kazara bir yanlýþ yapsak bir dosta!
Asla üste atmazdýk bir de posta!
Aylar geçse poyrazda hem lodosta;
Nerde görsek, baþka yola sapardýk…
Zamane hiç büyük, küçük takmýyor!
Edep yahu desen kimse bakmýyor!
Artýk, sular mecrasýnda akmýyor!
Aksa idi, yüreklere serperdik…
Karaman-2021/01
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Biz eskiden kadir kýymet bileni,
Dar gününde göz yaþýný sileni,
Bir adýma beþ katlayýp geleni,
Gönül açar baþlara taç yapardýk...........................................Alibaba
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.