Bil bakalým kadýn, Miladým, eyvahým, Gecelerim, uykularým, sabahým kimdi? Kimin yokluðunun bir zümresinde daha; Daha kaba, çirkindim! Öyle zor olmasa gerek, cevap. Gözlerimin içi çok az güldü, Yangýnlarýma, canlý kanlý þiire þahit oldun, Herkese çiçektin, "güldün" Üzgünüm, Bütün sevgimi sana yýðdým, Kalmadý, sevemiyorum iþte, yýldým! Peki mutlu musun? Birbirimize kenetlenecektik, baþkalarýna ait oldun, Adýna bir sürü þiir doðdu, Yetim býraktýn; Bin tane þair öldü.
Biraz fazla sevdim, kabul, Biraz fazla saldým kendimi, Biraz fazla soludum seni, Biraz fazla alýndým, her þeyini üzerime, Nedensiz yaþanmýyorda, Sensiz ölünmüyorda, Bil bakalým kadýn, Kim geçmiþte býraktý her þeyi, Kim geçmiþi býraktý, kökünden koparýp, Bil bakalým kadýn, Kim orada çürüyor, Kim aðlýyor hâlâ hýçkýra hýçkýra, Takýlýp kalýyordum hep ayný þarkýya, Tutunup duruyordum, azýcýk anýya, Doðru ya! Sevilmek yakýþýksýzdý, Aldanýþ, yalanlar bile güzeldi, Bahaneler sonsuzdu, Doðru ya! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.