Göç Mevsimi

I

Önce seni gördüm Araf’ta
Sonra senin gözlerinde gözlerimi
Ve sonra her þeyi…
Mukadder bir meçhulde kesiþti y/ol…
Ne milattan önceydi, ne de milattan sonra
“Aylardan Ocaktý… Sýmsýcaktý…”
Güneþin eteðindeydik
Gerçekle düþ arasýnda bir yerdeydik…

Geldin;
Semadan iner gibi geldin
Cennetti müjdeler gibi geldin…
Þerefelerde karþýladý þehir vuslatýný
Kediler miyavlamalarýný
Martýlar kanatlarýný adadýlar geliþine
Masmavi bir secde oldu deniz ayakuçlarýna
Yalýnayak rüzgârlarla geldin
Yudum yudum þiirlerle geldin…

Þebboy tarlasýna döndü gizli köþelerimiz
Sen frezya mevsimi kadar taptazeydin
Laleye benzerdin de fesleðen kokardýn…

Varlýðýnda ne kadar yoksam,
Yokluðunda o kadar vardým.
Habersiz ve dahi kimsesiz
Aþikârda mahrem olandým…

II

Sonra vakitler deðiþti birden
Göç mevsimi geldi.
Zamansýz ecel gibi geldi…
Akþamlar indi gümüþ hançerleriyle
Ebabiller yuva yaptý þebboy bahçelerine
Ayný suya düþtü bakýþlarýmýz ayrý pencerelerden
Ýki damla gözyaþý býraktým boynuna, gerdanlýk niyetine
Ki, hiçbir þey gözyaþýndan daha saf deðildi…

Ýkiye bölündü bedenlerimiz
Biri yanan, diðeri yanýlan…
Ve iki cümle damladý kâðýdýmýza
Þiirimizin son satýrýndan
Biri aðlayan, diðeri duymayan…


Andolsun sadece seni yazýyordum
Kör olsun gözlerim, sadece sana yazýyordum
Her harf canýmýn suretiydi aslýnda
Her þiirim nefes alýyordu
Bir bir sana devriliyordu mýsralar, okumuyordun
Kaç dalga geçiyordu denizlerimden saymýyordun
Ýçimdeki ülkeni görmüyordun
Ölüyordum da
Yarama dokunmuyordun…

III

Göç mevsimiydi besbelli
Ýlkyazdan önce gelen sonbahar gibiydi/has bahçemize
Önce hayallerimiz gitti, kâbuslarýn ardýna düþüp
Martýlar kanatlarýný, kediler seslerini
Denizler mavisini götürdü sonra…
Bir kuyruklu yýldýz kaydý Kaf Daðý’na
Bir kuyruklu yalan
Kanadý yollar… Kanadý duraklar…
Bulutlar silindi gökyüzünden
Sayfalarýn arasýnda kayboldu þiirimiz
Kâðýtlar kalemini yitirdi…

Bulmayý bildik, kalmayý bilemedik ya
Bir bir döküldü aynalarýn ardýndaki sýr.
Aynalar kirlendi…
Mum eridi, pervane tükendi…
Griye bulandý ebemkuþaðý,
Geceler sabahýný yitirdi…

Yollar kayýp gitti ayaðýmýzýn altýndan
Muamma bir evhamýn girdabýnda
Bir yanýmýz diðer yanýmýzý yitirdi…

Göç mevsimiydi
Sustuk
Þiir þairini götürdü..

Ýrfan Özcan

Sosyal Medyada Paylaşın: