Kurtulmadým bunalýmdan Nere kadar gider bilmem Gözüm yaþý kanalýndan Akar gider neden bilmem.
Gönlümü koydum kafese Tahammül eder mi bilmem Bedendeki son nefese Tahammül eder mi bilmem.
Delinmiþ kafesin dibi Nere gitmiþ gönül bilmem Yoktan gelen ruhlar gibi Kayýp olmuþ neden bilmem.
Kayýp olaný arama Bulabilir misin bilmem Mete der gönül yarama Deðmeyin kanar mý bilmem.
Mete Ekici
Bu þiiri,21 Aralýk 1980 Pazar günü Ýzmir’de çayhanede çay içerken öyle bir ruh hali ile aklýma estiði þekilde yazdým.O tarihte nasýl yazdýysam olduðu gibi de siteye aktardým.O yýllarý bilenler bilir,anlatmaya gerek duymuyorum.Sadece aklýmdan çýkmayan herkes gibi benimde gençliðimin en güzel yýllarýnýn zehir olduðu,hayallerimizin çalýndýðýdýr.Hiç birisine hakkýmýzý helal etmedik,etmiyoruzda.Gördüðüm tüm insanlarýn yüzlerinde yarýnýmýz ne olacak kaygýlarý vardý.O güzel günleri bizlere zehreden zirvedeki insanlara zannetmiyorum ki dua eden olacaðýný.Onlýarýn tamamýný Allah’ýn adaletine verdik,ancak onun gücü yeter.Yorumu okuyanlara...Tüm okuyucularýma sonsuz saygýlarýmla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ekici mete Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.