Hapseden yalnýzlýklardan,
Kapkara umutsuzluklara,
Her yaþanmýþa dokunurda gezerler.
En aðýr duygularý yüklenir,
Oradan oraya taþýr rüzgarlar.
Özlemlerin ile kavrulurken hatýralar,
Tatlý tatlý dokunur tenine.
Uzaklaþtýrmak ister gibi dertlerinden,
Sert tokatlarýný çarpar yüzüne.
Beklentilerin üþütür,
Korkularýn dondurur tüm bedenini,
Ürperirsin.
Aniden çýkar,
Eser ýlýk ýlýk,
Uyandýrýr seni,
Çýkarýr kaybolduðun derinliklerinden.
Bazen,
Okyanusun sonsuzluðunda gezdirir,
Okþar ruhunu,
Bazen de,
Anlaþýlmaz kýzgýnlýðý ile altüst eder benliðini,
Savurur seni oradan oraya.
Beklemediðin bir anda,
Birleþir yaramaz yaðmurlarla,
Martýlarýn çýlgýn yakarýþlarý altýnda,
Arýndýrýr seni tüm çözemediklerinden.
Hele,
Üstüne birde gökkuþaðýndan taç kondurmaz mý?
Hep yalnýz gezer rüzgarlar…
17-12-2006 / DANÝMARKA - SEYÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.