Yoruldum

Menzile koþarken düz yolda þaþtým.
Ayaðým dolaþtý hýzdan yoruldum.
Kendimce mahirdim engeller aþtým,
Baharý görmeden güzden yoruldum.

Tarlayý sürerek tohumlar ektim,
Sabýrla fidanýn boyuna baktým,
Çok çamlar devirdim, çok odun yaktým,
Kulak týrmalayan cazdan yoruldum.

Sipahiler süngülerle þiþledi,
Lafazanlar kelimeyle iþledi,
Ben yeter dedikçe tekrar baþladý,
Kýlý kýrk yararken hazdan yoruldum.

Hiç kimseyi mesut, mutlu görmedim,
Kaþý çatýlana sebep sormadým,
Dedikodu taþtý pirim vermedim,
Elimi kavuran tuzdan yoruldum.

Yalan þaha kalktý alkýþla coþtu,
Kadýn, çocuk, yaþlý o yöne koþtu,
Çýrpýnýþ beyhude, gayretler boþtu,
Yüreðimde yanan közden yoruldum.

Sýrtýmda ki aba kalýrsa miras,
Ýþtahlar kabardý uçtu ihtiras,
Sizlere meskendir bu soluk maras,
Artýk mahzun bakan gözden yoruldum.

Sosyal Medyada Paylaşın: