Bu aşk neden?
Hatýrlýyor musun?
Bir gün demiþtim sana;
"Sen baþka biriyle evleneceksin. Ben baþka biriyle..!"
Belki yalan söyleyeceðim karýma, bu þiiri de sana yazmadýðýma dair.
Sense kocanla mutlu mesut yaþarken bir kaðýt daha tükenecekti defterimden.
O kaðýt ki, tekrar tekrar zai olacaktý gözyaþlarýmla buruþup bir gece yarýlarý kokularýnda...
Bu kadar acý veriyorsa hiç dokunmadan birini sevmek,
Kim bilir dokunsam tahayyûl bile edemezdim demek.
Eðer yoksa cebimizde iki satýr mektubu yarým býraktýðýmýz sevdanýn vuslatý,
Öyleyse bu aþk neden?
Bir gün þiirlerimin bile bilmediði bir yere gidersem.
Gidenler ki, hep küskün giderler yeraltýna.
Granit kayalara yazýlsýn isterim yüreðimin anýtlarý.
Þiirlerim okunsun...
Yosun ve deniz koksun mezarým.
Bir de dörtlük olsun, herkesin bildiði...
Bilirim cennetlik bir adamdan sayýlmam orasý mâlüm.
Acaba cehennem kavuþturur mu bizi bilmem?
Ben en iyi kavuþturucunun ateþ olduðunu bilirim yalnýz.
Külleþmek ise acýlarýnýn diniþi...
Yüreðimde ki vurgundan bilirim.
Hiç bir suyun söndüremediði bir ateþte yandým çünkü.
Küllerimizden doðmak varsa eðer,
Bu yangýnlar niye?
Vurgunlar niye?
Kervan göçtü çöl deveyi sormadý.
Bu çöl niye?
Ferhat daðlarý deldi niye?
Bu aþk niye?
Ara sýra buðulanýyor gözlerim çayýn baðusuyla.
Eski gelmelerin geliyor gözlerime.
Gitmen bile güzeldi senin oysa.
Yine kabuk tutmayan bir yarayý sarmaya çalýþýyor ellerim.
Soðuk bir deniz gibi mâzinin yanaklarýndan akýyor kaným.
Düþünüyorumda bir neþter kadar keskinmiþ gülüþlerin.
Kader, bize karýn tokluðuna zorunlu bir öðünde dünden kalmýþ isteksiz bir yekmek gibi soframýza konulmuþ sanki.
Keder, bu yemeðin tuzu...
Hüzünse, bilgisayarlardan Hard diskle beynimizin Flash’ýna kolayca yüklenmiþ gibi öyle Error ve Antivürüs’süz.
Yaðmur ise, bulutlardan yaðan bir ’özlem’ derdim Hz.Mikail’i bilmesem.
Asýl yaðmur yüreðimizde sanki...
Yamanacak yeri kalmamýþ yýrtýlan eski bir yamalýk elbise gibi hayallerimiz.
Ütüsüz bir gömlek gibi tedirginiz ve tedbirleyiz...
Düþlerimiz bile dümdüz, heyecansýz...
Gözlerimiz ise, kýþ güneþi gibi soluk ve soðuk.
Sanki bu sonuncu sonbaharýmýz gibi...
Sonbaharýmýzý toplayýp gidecekmiþ gibiyiz...
Öyleyse böyle yarým ve yamalak bir hayatta bu aþk neden?
Neden sever herkes?
Sonunda öleceðini bilmez mi herkes?
Bu aþk neden?
Elbet bir þiir biter ve kadýn gider.
Þair dizeleri öldürür, yapraklar aðaçlarýný...
Dökülmezse yapraklarý aðaçlarýndan utanýr orman.
Nisan gözlerini silerken muttasýl kaçar eylül ekime.
Güller de dökülür ardýndan.
Bülbül de ölür, sevgi de...
Hele elden gelirse teselli,
Kalan sadece, artýk nemli bir gözlerle yaralý bir mâzi...
Öyleyse bu aþk neden?
Ekmeði sever gibi sevmek neden?
Su gibi özlemek neden?
Belki geçer sanýrsýn böðrüne saplanan o sancýyý.
Haklýsýn, belki geçer ama.
Öyle geçer böyle geçer, deþer de geçer...
Nasýl geçerse bir mermi yüreðinden, öyle geçer.
Nasýl geçerse bir demir lokma boðazýndan, öyle geçer.
Elbet geçer bir zaman, saatlerin midesine girdigin zaman.
Mezarlýkta geçer ancak zaman...
Öyleyse bu aþk neden?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.