"evimiz annem kokarken, dünyayý pembenin en uç noktasýnda görmek acý veriyor þimdi.. "
...
köhne bir gecenin sabahýnda yine cevapsýz sorular kuþatýyor benliðimi avaz avaz suskunluk baðrýmda taþ oldu, bilmiyorsun... ah be çocuk, ne vardý sanki gömülmeden yaþamayý öðrenseydik.. k/ayýplarýmýza sýrtýmýzý dönmek yerine kollarý sývayýp ölen insanlýðýmýzý kara topraktan çýkarsaydýk.. söyle, yakýþmaz mýydý beyaz gelinlik geleceðimizin üstüne ?
ama yapma böyle, utanma çocuk ellerinle kapatma yüzünü.. görsün herkes yüzündeki isimleri unutulmuþ ölüleri.. kopacaðý varsa kopsun kýyamet bir annenin göðsünden koparýlan bebeðin dudaklarýnda.. o dudaklardan süt yerine kan akýyorsa varsýn olmasýn böyle bir dünya..
aðlama sen ve korkma çocuk.. say ki, her an bir uçurumdan yuvarlanacakmýþ gibi imtihan ediliyoruz.. üzerimizde dolaþan da yaðmur bulutlarý deðil belki lakin, görülmeyeni gören duyulmayaný duyan biri var.. O ki, "ol" der ve olur topraktan bir can "dur" der ve durur cihan..
emelgüneysu/geçmiþbirzaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
..kuzeyinkızı.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.