Sus gönül! Ýki kelam daha edersen kan kusarým.. Dokunma yalnýzlýðýma, Çünkü yok heybemde, yalnýzlýðýmdan daha vefalý Yalnýzlýðýmdan daha sadýk yar.
Sakýn dokunma! Bak ben susuyorum susmasýna da, Öfkemi bir kusarsam, Etrafýmda yýkýlmadýk duvar Kýrýlmadýk kalp býrakmayacaðým.. Girme yalnýzlýðýmla arama.
Bak gönül! Ben baþkalarýna benzemem. Artýk kalmadý ayak uydura bilecek aðýrlýðýma. Her adýmýn bir hata, Ben kabul edemem, yar dediðimi baþkalarýnýn yanýnda. Bir çift göz görsem etrafýnda , Sonunu hazýrlarým dar aðacýnda, Ben böyleyim gönül, Sokma benim baþýmý belaya!
Benim sevdam bir baþka.. Kalu beladan beridir aram yok aþk’la! Þimdi gelipte bana masal anlatma.. Býrak benimle uðraþma! Ben mutluyum yalnýzlýðýmla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emrah Eser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.