Sonuna kadar açmýþtý kollarýný kucaklabilmek üzere evlatlarýný. Bir de baktý ki evlatlarýn yarýsý var,yarýsý gaiplerde. Kendine dönüþ vardý aslýnda, çünkü evlatlarýyla kendi ayný... Yani yarýsý kendini tanýdý,kalaný kendine yabancýydý. Sonunda herþey O´na çýkýyordu mahçup yalnýzlýklarda. O´na derken aslýnda kendimize. Gökyüzüne bakarken aç kollarýný Ve hisset içindeki gücün sonsuzluklarýný...
Fatih Aylan
Sosyal Medyada Paylaşın:
faylan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.