Ölümden

Yoktun! bir kenara koydum resmini.
Satýrlar da heceledim ismini.
Topraða koymuþlar naçar cismini.
Ruhun artýk vefa bekler ölümden.

Dizlerim üstünde aðýtlar yaktým.
Çaresiz son bir kez etrafa baktým.
Yola sensiz çýktým,aradým yoktun.
Ruhun artýk vefa bekler ölümden.

Söylenecek tüm sözleri bitirdim.
Fikrimi ince kýl çula yatýrdým.
Gözlerinde bir maziyi yitirdim.
Ruhun artýk vefa bekler ölümden.

Son bir kez uzaktan seyrettim seni.
Diyemediklerim acýttý beni.
Çaresiz bir veda bu ömrün sonu.
Ruhun artýk vefa bekler ölümden.

Kul Burhan aðlama hakka tabi ol.
Ne baþka bir hal var,ne baþka bir yol.
Ne vücuda ayak,ne kollara el.
Ruhun artýk vefa bekler ölümden.
(Ali GÜL’e)

Burhan GÜNGÖR
Sosyal Medyada Paylaşın: