Yaralý bir kuþun þarkýsýný
dinliyorum kanatlarýndan.
Hep mi bana konar sürgün kuþlar.
Geç de olsa anlýyorum ki;
kýymetliymiþ
saati olmayanlar için zaman.
Sözler sesleri kýsýrlaþtýrdýkça
çarkýn feleðinde.
Çizilen kader yaþanýrmýþ avuç içlerinde.
Çarpa çarpa tufan birikirmiþ
devrik bir cümlenin sisinde.
Yalnýzlýðý hesaplayýp bölüyorum ikiye
ödünç bakýþlar talan oluyor
tenimden çok ötelerde.
En çok da kendine kýrýlýrmýþ insan
çelme taktýðý için çelimsiz bir yüreðe.
Mahzendeki mýsralara gömüldükçe hüzün
küsermiþ anýlarýna fotoðraflar bile...
Ýçimin mahþeri ayaklansa da
yüzünün gün dönümünde.
Ölümden sonra dirilmenin baþlangýcý
olsa da; içimdeki gizil acýlarýn çýkartýlýþý.
Ayaðýmdan baþlarým
kendimi söndürmeye.
’Yaþamak ezbere yenilmektir’ dedikçe
Beslerim içimi
gidiþe hazýrlanan yol þiirinde
Sýyýrýrým virgülü
kenetlenmiþ noktasýndan.
Ergen bir harfin yalvarýþý
geçse de yakýnýmdan.
Sessizlik sese bulaþýr
izi kalýr belki yazdýðým þiirin.
Unutma ki;sayfalardýr önemli olan
kapaklar ise hep yalan...
ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.