Sorduðunda Tanrý , haberin bile olmayacak sana ettiðim yeminlerden .. hiçe sayýlan onca sevabýmý kalbinde temize çektim ben senden izinsiz.. ruhunu alet ettim mavi gökyüzüne ve denizlere adýný yazdým yansýttýðýn o maviyle . Günahlarýmý biriktirdim , kýþ aylarýnda kaldýrým diplerinde sertleþen , o sahte beyazý boyayan çamurlu adýmlarda. Beyazý sevdiðini bilirim , ama çamurlu botlarýyla siyaha bulayan o þerefsiZ yalanlarýnýda . Beni anlatmasýn sana kimse . Sen gözlerimde tanýklýk et , insanlýk mahkemelerinde tanrýya. Ve yeminimi akan gözyaþlarýmda mühürle .. senin , iki dudaðýnýn arasýndan çýkan her kelimenin esiridir yüreðim ve kelepçelidir her yaným . birde Ýmaným kadar Emin’im doðru kafa sallayacaðýndan . Bir yanýn özgürlük bir yanýn sevdadýr , biz dendiðinde yalancý þahitlik yapmayacak kadar göklerdedir kanatlarýn .. maviyi bu yüzden sevdim ben , kanatlarýnýn arasýndan sýzan güneþin rengi ile okyanuslarý mavileþtirecek kadar kocamandýr .Þimdi askýya alýnmýþ gelecekleri temize çekerken , mürekkebi bitmiþ dolma kalemim , yada bir kuþ tüðü.. hafif sade ve doðal !! Dokun parmaklarýnla kanadýma anlayacaksýn ne kadar yumuþaktýr ruhumun en sen yaný !!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahimkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.