KIRIŞIK KALP

Gökyüzü damlýyor evlerin damýna.
Islanýyor yirmi liralýk gömleðim,
Martýlar yuvaya dönüyor,
Gülüþüyor yavrularý,
Güvercinler konuyor bulutlara,
Bir parça dolu düþüyor gömleðime,
Göðün renginde gömleðim,
Islak biraz,
Birazda buruþmuþ.
Güneþ’e býrakýrken yerini yaðmur,
Tebessüm ediyor, sokaklar, caddeler..
Toprak kokusuyla uyanýyor babaannem,
Kýrýþmýþ alnýný þöyle bir ovuyor,
Titreyen elleriyle, musluktan içiyor bir yudum suyu,
Avuçlarýný birleþtirip açýyor Sema’ya ,
Vicdanýmýn abdestini bozdurma Yarab!
Yaklaþýyorum, tam da dizinin dibine oturup,
Küçülmüþ gözlerine uzun uzadýya bakýyorum,
Vicdanýna saklanasým geliyor... Bütün bunlar olurken,
Gömleðim, kurumaya baþlýyor,
Kýrýþýklýklar iyice belirginleþiyor,
Dakikalar geçiyor, saatler, günler, aylar, yýllar...
Yaþ yirmi iki!
Akýl bir karýþ havada,
Gömleðim kýrýþýk, týpký babaanemin alný gibi!
Her baktýðýmda gök mavisi gömleðe,
Burkulur içim,
Burkulur kalbim,
gözlerim burkulur sonra,
hatta vicdaným!
Dedemden kalma bastonu aldý eline,
Yavaþça ayaða kalktý,
Altmýþ yedi yaþýndaydý,
Yüzünde ki kýrýþýklýklar, yaþýndan fazlaydý.
Evlat dedi; gözlerime bakarak;
Yüz kýrýþýr, eller buruþur,
Gamzeler, kýrýþýklýklarýn içinde kaybolur,
Ayaklar aðýrlaþýr,
Ama vicdan taþýmayanýn, kalbi kýrýþýr, gönlü buruþur!
Silkelen ve gömleðinden önce, kalbine ütü çek!
Zira; kýrýþmýþ bir gömleði taþýyabilirsin omuzlarýnda,
Lakin kýrýþmýþ bir kalp, ne bedene yakýþýr ne de ruha!
Sustum,
Sonra mý?
Hala susuyorum,
Gömleðim kýrýþýk, kalbim ütülü vaziyette!

Metin KILIÇALP

Sosyal Medyada Paylaşın: