kurþun süzgecinden geçen küf rengi bir yokluk iki ketum gözyaþý benden sana armaðan sende beni gözlerine kýyam et istersen en filinta yalnýzlýðý dik dudaklarýma ya da ger çarmýha kanatsýz kelebekler gibi laf edersem namerdim yol üstü sancýlarým merdiven altý umutlarým gövdemin azýnlýðýnda uykusuz cümlelerim üzümsüz bað bozumunda öylede kalsýn olmaz bir itirazým lakin gökkuþaðýnýn onaltý rengine ant olsun ki bir gün nadasta unutulan toprak gibi dudaklarýna devrileceðim umudun sol yanaðýna yaðdýrýp gökten misket buselerini suskun bir küheylan gibi yürek mihrabýný öperek seni münzevi seveceðim her ne kadar meçhul saydýðým yalnýz ufaklar ay vakti sarnýçta kurtlanan sular hücresiz ve duygusuz rüzgarlar yüreðimde maya tutsa da karanlýðýn kýymetini ruhumda bulacaðým sen yeterki gözlerimi gözlerine sývazla cehennemini helal et þahdamarýma ilk nefesten ahire kadar hep sende kalacaðým Müþteba Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.