Bedel
Güneþten sýyrýlýp, göklerden taþýp
Gün ýþýðý vurmasýn yüze.
Kavuþupta, kavramasýn bulutlarý
Bir asi küleðin, haþmetli esintisi bu gecede,
Cefamsa çekerim deyip, otur!
Dermaný bulunmaz sanýrsýn derdin, sus!
Köreldi, kýlýç kýran aþklar ufukta,
Bekleme esrikken, bir mucize hayattan.
Bugünde arýk, buruk ve soðuk sokaklar
Yüz tutmuþ aðlamaya pýnarlar,
Kanat çýrpmaz, soluk benizli kuþlar,
Gelecek çaresi sularý serin diyarlardan...
Seher yeri, deðmeden martýlar suya,
Güller kýzarýr, çocuklar, gülüþüp oynaþýr.
Ben sürgünde bir asi miyim?
Herkes gülerken, içim bir sönük kalýr.
Bakýþlarýnla ektiðin umut tohumlarý,
Meleklerin kýskanýp, Tanrýya yalvardýðý
Eþsiz bir sýzýyken mi yüreðime,
Yeþeripte gür bir kök saldý, doðanýn tiz sesine?
Bir feryattýr bu, dinlesin þimdi herkes:
Çalýnýrken þen sesi uzun bir klarnetin,
Daldým uyanýlmaz bir uykunun hülyasýna;
Memleket hasreti kaplamýþken bendimi.
Güneþe varmak olsun nihai hedef,
Bizim azmimiz, sarp kayalarý dahi deler geçer.
Unutmayýn zalim sevgisizler;
Yakýndýr, saf altýndan makber...
Vahasýz çöllerde, serap gördüm,
Kum taneleri yüzümden süzülürken.
Sizin o güzel dedikleriniz kepazeler,
Ne bir selama, ne bir þair sevgisine bedel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.