Çınar Nöbeti

Küllerimde essen çatýrtýsýný görürsün korlarýn.
Bir alev ki kendi içinde yükselen.
Gözlerime baksan mevsimsiz terk ediliþ görürsün.
Bir ýssýzlýktýr çürüten.
Topraðýmý kazsan beni bulursun.
Köklerimde çýnar nöbeti.


Silueti erimiþ tablolar...
Dökülmüþ paslý mekanik.

Bilirsin umut bir nefestir.
Nefes ki kalbime dolan.

Yine de;
Köklerime kadar umut…
Küllerime kadar sabýr…
Kafesinden büyük bir yürek,
parçalayýp geceyi sabaha doðmak isteyen.








Sosyal Medyada Paylaşın: