/ýssýz yollarda kayýp mevsimlerin fýrtýnasý sürerken
gözlere tel örgüler örüyor zaman
kimsesiz annelerin yarým yüzlerinde
hazana yürüyor ayaklar
baþ vermeyen umut üç ayaklý sehpada /
hem nalýna hem mýhýna diyenlerin seslerinde
þaþtý hayat kýblesi
hazýrlarken ölüm pençelerini
karanlýk gürlüyordu göðün yüzünde
yüzyýl kadar uzun süren an/da
kýrbaçlar þaklarken o toy baþýnda
terlememiþ býyýðýna, alnýndan düþen terde sorguladýn kendini
sadakat neydi / neydi bu darbe dedikleri
kendilerine dönmeyen bumerangýn, gelip sana dönmesi mi
kýnalanýp sen gibi binlercesi
al kanlara boyanmaya gitmediniz mi
þahadet yeminini yine sizler etmediniz mi
oku sen mi yerleþtirdin gerilen yaya
kýþkýrtan sen miy din ki
çýldýran öfkelerde karýþýp sapla saman
kýyametler koptu, tutuþtu kin alevi
oy oy oy benim saf yürekli Memetim oy
ayaða kalkar mý yýkýlmýþ bedenin
gelir mi yeniden tükenmiþ gülüþlerin
güneþi açar mý kararan sabahlarýn
yeniden inanýr mý sana sevdiceðin
And olsun ki, Rab biliyor Memet
kapanan gözlerin karanlýðýydý yaþam sevincini boðan
gün gelecek hayat sana yine gülecek
çekilir deniz
gel-git sona erdiðinde
yeniden denizine kavuþur kýyý
yaþam, hep bir gel-git olayý Memet
kirlenen yürekleriyle, elleri kanlý vandallarý
dünya cehennemini hazýrlayan efsunlanmýþ kafalarý
ve onlar kadar çehresi yüzsüzleri
ve onlar kadar methiyecileri Allah’a havale et Memet
acýnýn umarsýzlýðýnda, suç yumaðýna baðlanan beden senin
avazýn çýktýðý kadar haykýr, bu senin vurgun hakkýn
yine de affet bizleri, affetmek büyüklüktür
az daha sabret, sabret Memet
öleceðini sandýðýn günler de geçecek
dualarýnla yýkayýp ruhunu
çarmýha gereceksin acýlarýný
namertler sevinmesin, yaþama yüz çevirme
Nâzým’ý aklayanlar
bir gün sana iade edecek var olan itibarýný
Vatan saðolsun demek hepimizin boyun borcu Memet
Hâdiye Kaptan