Dað rüzgarý gibiydi serinliði, Kokusu ruhumu doyuran. Her düþtüðüm menzilde Ellerimden tutup kaldýran Varla yok arasý gidip gelen Varlýðýma anlam katan...
Hiç görmesem de yine Hakikatimde var olan Elest’ten özüme aþina olan Ezelden tanýdýðým kadim ruh Beden giysisinden soyununca Ruhuna karýþacaðým ruh...
Her dem yaþarsýn evrende, Zamansýz mekansýz iklimde Bir farkýna varsam... Kendiliðinden tanýrdým kokunu, Kendime bu kadar yabancý olmasam...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Deniz🌿 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.