baþ ucumda artýk nefessiz kalýþlarým bi türlü selamete çýkamayan umutlarým çocuklar misali yolunu kaybetmiþ sahipsizliðe mahkum duygularým
aþkla bakan gözlere aldanmýþ gözyaþým ve sabrý su bilen dualarým ....
oysa sevda dediðin tuttuðunu koparmalý günü geceye ay’ý da güneþ’e karýþtýrmalý..
yaprak kýpýrtýsýnda dahi hissetmeliyim seni gözlerini almalýyým mesela kirpiklerin kapatmasýn diye güzelliðini.. nefes alýþlarýn bile benim olmalý benim göðsümde atmalý kalbin demiþtim üstelik defalarca "kalbini ver bana.."
gidemiyorum ki bir adým ötene ben ki zaten sadece iþin içinden deðil kendi içimden de çýkamýyorum.. tam yüzmeyi öðrendim derken sensizliklerin içinde boðuldum iþte her yer karanlýk þimdi..
uzat yüreðini sevdiðim ö(z)lüyorum..
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.