BÖLÜM 1. BU FASULYE YEDİ BUÇUK LİRA


Dünyanın bence en misafirperver ve cömert insanları olan Fethiye’lierin bu kadar güzel bir hasletleri olmasına karşın çok kötü bir huyları da vardı. Ülkemizin bir başka köşesinde cinayet sebebi olabilecek ifadeler veya şakalar bu cennet ilçede vaka-i adiyeden sayılıyor ve rahatlıkla dile getirilebiliyordu. Mesela ben evlenmeden önce ’ Hoca gel sana bir kancık bulalım da everelim seni ’ dediklerinde bu sözü söyleyen arkadaşımın suratına yumruğu indirmek üzereydim ki bir başkası atıldı. ’ Len salak Hoca İstanbul’lu onun yanında kancık deme ne bilsin buralarda kız, ya da kadına bizim kancık dediğimizi ’ deyince sıkılan yumruğumu gevşetmiştim.

Bu günkü yazımızın ilk bölümünde anlatacağım olayı anlayabilmeniz için bu girizgahı yapmak zorundaydım.

O sene yaz tatilimizi Fethiye’de geçirmeye karar vermiştik. Fethiye tamam güzel, hoş da her gün Ölü Deniz, her gün Çalış Plajı da olmuyordu. Çünkü paralar suyunu çekmeye başlamıştı. O bakımdan bazı günler köyde kalıyor merkeze inmiyorduk. Köy : Kıncılar... Eh köyde kalınca da ne yaparsın? Kayınpederin kıçına takılır kahveye gidersin tabii ki.

O gün de öyle yaptım. Kayınpederin ( Şu anda eski kayınpeder ve de yenisi şu ana kadar olmadı. Ya nasip... ) değirmen taşı misali kıçına yapışıp kahveye indim. O oyun filan oynamazdı. Tabii ki onun yanında ben de oynamıyorum. Bizim kayınpeder de dünyanın gelmiş geçmiş en büyük palavracısı. Her zamanki gibi başlayacaktı yine sallamaya. Seyircisi ve izleyeni çoktu nasılsa. Lakin başlayamadı. Çünkü köylüler bir başka eğlence ile meşguldüler ve az sonra o eğlencenin başına hiç de iyi şeyler gelmeyecekti.

O eğlence Ayyaş Salıf idi ( Yani Salih ) Köylü Ayyaş Salıf’ın etrefını çevirmiş onunla makara yapıyordu. ’Salıf Dayı gel seni everek ha. Bak Hörü ( Huri yani ) nine boştaymış. Tam sana göre’ Salıf dayı benim kayın pedere döndürdü ayyaş gözlerini

- Alııııı ( Ali yani ) sende iki avrat var ( Benim kayınpederin iki hanımı var. Benim kaynana kuma olanı. ) İki avrat sene çok. Birini bene versene...

Bir de kıyametin ne zaman kopacağı belli olmaz derler. Aha da kopuyor. Diye beklerken Alıııı hiç bir şey olmamış gibi Salıf’ın karşısına dikildi ve sormaya başladı.

- Ula Salıf sana bir kaç soru sorayım.
- Sor bakalım.
- Bir ekmek kaç para? ( Haydaaa diyorum ben içimden )
- Elli kuruş. ( O zamanlar kuruş yok tabii ki ben günümüze uyarlıyorum )
- Yağın tenekesi kaç para?
- On yedi lira
- Pirinç?
- Dört lira
- Şeker?
- Üç lira
- Kuru fasuluye
- Yedi buçuk lira. Hem kaynasın....
Türkü halinde söylüyor Salıf ama, Alııı tamamlatmadı türküyü. Önündeki sandalyeyi kaptığı gibi Ayyaş Salıf’ın kafasına indirdi.
- Ula Deyyus. Ben bu kadar parayı o karılara senin koynunda yatsınlar diye mi yediriyom ha. Seni köpoğlu köpek...

Köylüler hem gülmekten yerlere yatıyorlar hem de Salıf’ı sağlık ocağına taşımak için araç arıyorlardı.

Salıf kahveden gönderildikten sonra artık meydan ve de sahne tamamen bizim kayınpedere kalmıştı. Sanki biraz önce bir vatandaşın kafasına sandalyeyi geçiren o değilmiş gibi gayet rahat başladı konuşmaya. İşin aksi tarafı köylüler de sanki iki dakika önce hiç bir olay olmamış gibi Alı dayılarını dinliyorlar.

2. BÖLÜM: SABA MELİKESİ SULTAN HÜRREM!!!

Aldı sazı eline bizim Alı bakalım neler dedi?

- Ey ıhvanlar ( yani kardeşler ) Bu giden deyyus benim iki karılı olmama dil uzattı. Oysa Sultan Süleyman’ın da bir sürü avradı varmış. Hele biri varmış ki güzelliği dillere destan...Bana döndü.
- Hoca sen bilirsin neydi onun adı?
Şimdi Mahidevran desem o ne kadar güzeldi bilmiyorum. Hürrem desem o da öyle ahım şahım bir güzel değilmiş.Yani güzelliği ile meşhur bir hatun değil. Hay Allah..Yine de cevap vemem lazım. İlkini söyleyeyim dedim
- Mahidevran
- Yok o değildi...Başka bir adı vardı. Ama çıkaramadım.
- Hay Allah neyse... İşte bu Mahidevran Saba deilen bir ülkede yaşarmış.
Haydaaa ( Vallahi ben bilmiyordum Mahidevranın Arap asıllı olduğunu )
- Baba.. Sanırım Mahidevran Rus asıllıydı. Ya da Balkan milletlerinden filan
- Olabilir.. Rusyanın Saba şehrinde yaşarmış.
- Baba sen karıştırdın sanırım. Saba Rusyada değil. Arabistanda. O hatırlayamadığımız isim de Mahidevran değil Belkıs. dahası...
Der demez Alııı lafı ağzıma tıktı.
- Hah İşte Belkıs... Bizim Kanuni Sultan Süleyman bu Belkısa aşık olmuş ama Belkıs Kanuniye pas vermiyor.
- Yav baba o Süleyman Peygamber... Sen iyice karıştırdın.
- İyi Ya işte Hazreti Süleyman Osmanlı Devletinin padişahı imiş...
Artık dayanamadım.
- Yav baba iki hanım yetmedi sana galiba tarihi de becerdin maşallah.. Deyiverdim.
Baktım köylüler kötü kötü bakmaya başladılar bana. Aralarında fısıldaşıyorlar.
- Ula bir de öğretmen olacak.
- Yok la bizim Alı Dayı kadar bile tarihten anlamıyor. Bir de tarih öğretmeniymiş. Pöh...
- Adam daha Hazreti Süleymanın padişah olduğunu bilmiyor. Bunu nasıl öğretmen yapmışlar.
Baktım karizma elden gidiyor. Millet Alı Dayılarından dinlediklerini daha inandırıcı buluyor ben de salladım gariii.
- Yav arkadaşlar ben babamdan farklı bir şey demedim ki. Benim demem o ki babamın dediği hatun kişi farklı. O güzelliği dillere destan olan Bizim Padişah Hazreti Süleymanın en gözde eşi Hürrem imiş. Diğerleri o kadar güzel değilmiş. Onu demek istemiştim.
Kayınpeder girdi devreye yine.
- Şimdi oldu damat... Evet ne diyordum işte bu Saba Melikesi Hürrem Kanuniye pas vermeyince Bizim padişah zümrüdü anka kuşuna emretmiş ’ Git onun tahtını bana getir ’ diye...

Kantarın topuzu kaçmıştı artık.

- Yav baba sen bizim profesörlerden de iyi biliyormuşsun bu konuları. Bunları bize hiç anlatmamışlardı.
- Anlatmazlar damat anlatmazlar... Adamların yiyip içip yatmaktan başka yaptıkları bir iş mi var.

Her kes Alı Dayılarını alkışlarken benim gözlerimden inen iki damla yaş yanaklarımdan aşağı süzülmeye başlamıştı. Çalışma masasında, önünde kocaman bir kitap ve dirsekleri masaya dayalı, elleri başının arasında öylece...O vaziyette hayata gözlerini yuman Rahmetli Hocam Profesör Doktor Cengiz Orhonlu aklıma gelmişti. Yiyip içip yan gelmek ha....

Allah Onun üzerine rahmetini nisan yağmurları gibi yağdırsın inşallah...Size de yuh olsun.. Yuh olsun ve de yazıklar olsun... Bütün tarih katillerine Yuhhhhhh.