Hava oldukça serin. Diğer baharlardan farklı bir bahar var artık. Yokluğundan bu yana sürekli yağmur yağıyor bu kara kente…

İnsanlara her an tetikte. Gökyüzünde çıkacak isyanla kaçmayı bekliyorlar! Herkesin aklında tuttuğu kaçış planlarıyla, insan seline dönmüş kaldırımlarda yol alıyorlar.

Sesler birbirine karışıyor. Kim bilir kaç kişi ben gibi acı çekiyor, özlem duyuyor yitik sevdasına ya da hiç olmayana, vâr oldu sandığına…

Şimdi gök gürledi, şimşeği gözden kaçırmış olmalıyım. Önce hafif hafif başlıyor yağmur… Sicim gibi hüzün yağışı giderek artıyor. Hızlanıyor...

Herkes planladığı şekilde kaçıyor. Ne yaparsan yap bazen kurtulamıyorsun, engel olamıyorsun olacaklara. Sudan çıkmış balığa dönüyor insanlar…

Sen gittiğinde, kim bilir, beni neye benzetiyorlardı… Savaş sonrası yıkık dökük bir kent ya da suya hasret toprağın parçalanmışlığı…

Bir kentin yüreği kanıyor, göğün öfkesine yenik düşüyor her şey… Mavi hüzün sarıyor insanların bedenini…

Mavi sevdanın rengi…

Güzel olanı anlamlı kılardı bu renk. Melankolik düşlerin gölgesinde soldu, koyu bir iz bıraktı, derinlerinde sakladığı… O gün bu gündür; yaralı duruyor ve içten içe sızlıyor sol yanı…

Bilirim bitmez her şey, geldiği gibi…

Bazı acılar vardır ki sen bunu bilmiyor olmalısın… Zaman geçtikçe daha da içe işler, tuz basarsın yaraya, kan akıtırsın gözlerinden yinede geçmez, düzelmez hiçbir şey… Öyle acılar vardır ki nefes aldıkça daha çok canını acıtır ve geçen zamanın sızısı olur her an!

Zaman/sızım…

Bu kente günlerdir yağmur yağıyor ve ben her su birikintisinde kendimi boğmayı düşünüyorum.

Üşüyorum…

Geceler eskisinden de soğuk artık. Yüreğimin yansıması bu aslında. İnsanların yüzleri, giderek kireç misali bir renk alıyor. Kırılgan harflerle konuşuyor herkes, kırkı çıkmıyor kırgınlıkların, günler hiç geçmiyor …

Derin çizgiler oluşuyor alnımda, ardında kalmışlığın hediyesi oluyor yıpranmışlık…

Bu kente yağmur yağıyor ve zamansız sızılar doğuyor birer birer…

Tıpkı zamansız gelip, zamansız gidişin gibi…




MaviGölge_______Ser"can" SARACA