Süleyman

Rüzğar ,”yaz bitti kış geldi…” der gibi esiyordu.Güneş günlerdir bulutların ardında …Sağlık ocağında hareketlilik çok fazla…
Süleyman yaklaşık yedi yaşlarında bir çocuk.Sağlık ocağındaki hastaların oturması için konulan koltukların üzerine kirli ayakkabıları ile çıktı.İndi… Anneanne:
-Yapma evladım diyerek yerinden kalktı.Süleyman’ı kolundan tuttu.
-Bırak kolumu
-Uslu durursan
-Tamam
Süleyman en ufak fırsatta yine aynı şeyi yaptı.Anneanne defalarca yalvardı.”Yanıma otur” dedi.Süleyman sadece söz dinler gibi yaptı.Her fırsatta yapacağından geri kalmadı. Bir ara bastonlu dedenin bastonunu aldı ,onu değnek at yaptı…
Süleyman her fırsatta anneannesinden kurtuluyor bir çirkinlik yapıyordu.Anneanne aciz kalmıştı onunla baş edemiyordu .Onu parka götüreceğine söz verdi olmadı.Ona şeker alacağına söz verdi olmadı…
Karşılarında iki teyze oturuyordu.Şeker uzattılar Süleyman’a .Uslu durması kaydıyla uzatmışlardı.Süleyman kaparcasına aldı şekerleri.Anneanne bu çirkin davranışı da kınadı.Fakir fakat onurlu bir ev hanımı görünümlü idi anneanne.
-Evde şekerlerin vardı senin .onları alsaydın…Ayıp …Hiç görmemiş gibisin…Şimdi teşekkür et teyzelere…

Tartışma başlıyordu.
“Şimdiki çocuklar canavar “dedi anneanne.Kaç tane torun büyütmüştü.Süleyman gibi değillerdi onlar…
“Çocuktur aldırma…” dedi karşısındaki teyzeler.Kibar kadınlardı.Memur emeklisine benziyorlardı…
Süleyman’ın fakir bir ailenin çocuğu olduğu her halinden belliydi.Ayakkabılar eski.Giysileri eski…Saçları kirli ve dağınık…Cılız ,kuru bir çocuk…Kaşlarını çattığı zaman o cılız çocuk korkutucu oluyordu.Anneanneye kaşlarını birkaç kez çatmıştı…
Bastonlu bir dedenin karşısında ,orta yaşlı ,güzel giyimli,temiz yüzlü kısa bıyıklı…biri oturuyordu…Az önce bastonluyla konuşmuştu “Yaşlılar ve çocuklar daha çabuk hastalanıyorlar. Bakın sağlık ocağında hiç genç yok.” Demişti.Az önce Süleyman’a oda şeker uzatmıştı.Gönlü çocuk hasretiyle dolu biri olduğu diğer çocuklara bakışından da anlaşılıyordu.Dedi ki hüzünlü sesiyle:” Allah çocuk vermez dert ederiz. Verir dert ederiz…Kendimizi sorgulayalım…Bu çocuklar bizim çocuklarımız.Ne demek “şimdiki çocuklar bir canavar “demek.Suç biz büyüklerde olmasın.Onlara helal lokma yedirebildik mi Onlara güzel örnek olabildik mi. Kendimizle ve çevremizle…Kendimizi sorgulasak… “
Adam ,Süleyman’ın yüzüne bakıyordu.Hüzünlendi,derin bir ah çekti ve şöyle dedi: “Ah Süleyman sen acı çekmeye mahkumsun.Suçlusu olmadığın halde…Ah…Biz sana göre bir dünya kuramadık …”