Evet,Yıllardan 2010 aylardan Kasım ve Mübarek Bayramlardan Kurban Bayramı,bazılarının et bayramı(!) dedikleri fakirin fukaranın sevinmesi gereken, Müslüman’ın manevi duygularının zirveye çıktığı bayramların ikincisi.
Pazar Yerlerinde ve şehrin dışarıda besicilik yapılan yerlerde, köylerde her kes Kurban Bayramı ile ilgili beklentiler içinde.
Halkta beklenti içinde; ne zaman fiyatlar inecek cebimize, bütçemize göre kurbanlık alıp çocuk çocuğa ve fakir fukaraya et ikram edeceğiz arzusuyla…
Elbette, senede bir defa bile evine et girmemiş insanlarımız hiçte azımsanacak sayıda değil.Elbette, kıt imkanlarla kendisine kurban kesmek gerekli olmadığı halde sade çoluk çocuğu et yesin diye kurban kesen insanlarımızın sayısı az değil.
İmkanları iyi durumda olup, kestiği bütün kurbanı evine derin dondurucular alarak kendisine saklayıp bütün bir sene yiyen insanlarımızda hatırı sayılır kadar var.
İnsanımız eskilerin deyimi ile”delik ve yırtık”giymediği için çok zaman kimin fakir kimin zengin olduğunu tespit etmek zor oluyor. Elbette, belediyeye kayıtlı olanların değil ama hiçbir yere kaydının olmayıp evinde çocuklarını doyuracak etmeği bulamayanlar yeteri kadar var.
Gerçekte bir modern isteyiciler, amansız, doyumsuz zenginleşmiş fakirler ile zengin görünümlü, halini kimselere anlatamayan ihtiyaç sahibi fakirler, gerçek ihtiyaç sahipleri.
Dün olduğu gibi kapı kapı dolaşan isteyiciler-eskiden bunlara sayilci denirdi.- yine kapınıza gelecek ve gene sizlerden “Allah rızası için” diyecekler.Bizlerde bu gelenlere sırf Allah rızası için dediği için verecek ve hayır yapmış olmanın rahatlığı ile evlerimizde oturacağız.Halbuki gerçekten Allah’ın(CC) tarifi ile; “yüzlerinden tanıyabileceğimiz fakirler” evlerinde yine muhtaç, yine etsiz ve ekmeksiz bayram geçirecekler.
Yine,Belediye, Kaymakamlık ve diğer sosyal toplum kuruluşları isteyenlere, ağlamasını bilenlere yardımlarını edecekler;fakat görüntüde varlıklı ama aczi yetini Allah’tan başkasına arz edemeyen gerçek fakirler ise unutulmuş ve köşelerde kala kalacaklar.
Bizler Bayram sonrasında bir birimize pay verecek fakir bulamadığımızdan veya paylarımızın ne kadarını dağıtıp ne kadarını dipfrize attığımızdan bahsedeceğiz; bir birimize.Aynen bayram öncesi kurbanımızı nasıl pahalıya aldığımızı,kaç kiloluk kurban aldığımızı kasıla kasıla anlattığımız gibi!
Peki, bizim bu kasılmalarımızdan dolayı fakir fukaranın midesine bir lokma et girecek mi?Girmeyecek ! Ama girmeli!Fakir fukarayı bulup kurban etlerimizi onlara ulaştırmalı, onlarında kurban günü hem de bizlerden önce et yemelerini temin etmeliyiz.Garibin Gurabanın çocuklarının da midesine helal olan kurban etlerinden girmeli, yüzleri gülmeli.Bunu başarmalıyız.Sizce de öyle değil mi?
Henüz önümüzde birkaç gün varken yakınlarımızda, çevremizde bulunan kurban kesmeyen insanlarımızı bulmalı ve onlara ulaşmanın yollarını aramalıyız.Hem de kurbanımızı keser kesmez ve henüz biz onun tadına bile bakmadan.
Bizler hassas olmalıyız ki bu günün gençleri, çocukları yarının büyükleri de aynını yapsınlar.Toplum bilinci, milli kültür böylece nesilden nesile aktarılsın ve bizim millet olduğumuz anlaşılsın, teyit edilsin. Maksatta yerini bulsun.
Kurban Allah adına ve Allah rızası için kesilir.O zaman Allah adına kesilen kurbanları yine Allah yolunda sahiplerine ulaştıralım.
Elbette kendimize düşen hisseyi de afiyetle yemek bizlerin hakkı; ama gönül rahatlığı ile yemek için önce fakirin, fukaranın, garibin, gurabanın ve yolcunun hakkını sahibine ulaştıralım.
Herkesin Mübarek Kurban Bayramını tebrik eder. Milletimize ve Tüm İslam alemine hayırlar getirmesini Yücelerin Yücesinden dilerim.

Mustafa Göktekin