Anneden ağlayarak doğan bebekle, Bebek gibi mahzun gözlerle hayatı terk etmeye hazırlanan kocaman adamın ömrüdür hayat. Ömür diyiyoruz. Doğdun bebeksin saten bilinçten yoksun, Aklı inkişaf etmemiş, Bakımda, gıdada, sevgi ve şefkatte başkasına muhtaç. Bebek derler zaten. Biraz büyürsün çocuk derler, gençtir hoş gör derler. Yaşlanırsın artık yaşlıdır garibandır derler yine başkasına muhtaç yine aklı fehmetmeyen, Yine başkasına ihtiyaç duyan güçsüz bir yaşamdır hayat. Artık belin dal olmuştur, boynun jal olmuştur. Ölüm kapını tıklatır. O zaman ahın bini bi paradır geriye imrenerek bakılır ah vah edilir. Doğdun çocuktun anlamıyordu, Yaşlandın aklın fehmetmiyor yine anlamıyorsun. Ah bir genç olabilsem der durursun olsan ne olacak ki neyin değişecek yine aynı heder etmeyecek misin hayatı. Aslında sen de biliyorsun ki çok değişenin olmayacağını. Korku sarınca bacayı geriye özlem duyuyorsun. Hâlbuki kimileri için iydi meserrettir. Ama senin korkun ölümden değil, eksiklerinden olsa gerek. Kim korkmaz ki ölümden. Ölüm denen misafir bir gün gelip emanetini isteyecektir senden. Şimdiden fehmedersen iz düşümünde yaşamak gelir belki aklına.

Dünya senin için bir gün son bulacak ama vahhh hüseyin derken va hın anlamı özlemek olmalı yoksa pişmanlık fayda vermez. Sen bilsen de bilmesen de bu böyledir. Kişinin canını sevdiği alırmış böyle duymuştum ben. Eğer sevdiğim gelip azrailim olacaksa neden korkayım ki. Sevdiğim alacaksa canımı neden utanmayayım ki. Aslında özlemek olmalı gelişini. Acıklı halim var bilsem de bilmesem de.

Doğduğumz zaman yüzde doksanı su olan bir bebektik. Kemiklerimiz peltemsi bir sertlik almıştı gözümüzü bile açamıyorduk, Konuşma bilmiyorduk, Kendi kendimmize beslenmeyi ne akıl ediyor nede becere biliyorduk.
Bana annem el ayak olacak elbette konuşmaya o hazırlayacak. İçmeyi onun elinden alacaktım tabii ki. Hayat hep zamanladır. Zamanla gelir gücümüz. Zamanla hayatı kavrar zamanla güç kazanırız. Okumayı adam olmayı zamanla kazanırız. Duygusallık zamanla başlar, yaşlılık ta zamanla gelir. Kendini bilmeye başlayınca birilerinin zamanla kaybolduğunu gittiklerini geri gelmediklerini anlamaya çalışır. Çalışır ama çabuk unutur. Şefkatle kucaklayan ana kucağıda gitmiştir belki, her arzunu yerine getiren merhametli ellerde ötelere yolculuk etmiştir kim bilir. Ama sanki hiç ölmeyecek gibi düşünür ders alır mı gidenlerden o an için belki Daha sonra unutulur.

Annesi ve babasının yanında yaşlanmasını gözleyen insan, çocuklarının büyümesini öğrenmesini boyunca olmasını da izler. Kendisine bir şeyler katanlar gitmiş, lehine dönmüş, Aleyhine çalışmaya başlar zaman. Bu arada kimse anlamaz hayatı, ya da anlamaya çalışmaz, anlamamazlıktan gelir.

Kimi zaman iyilik yapmıştır. Kimi zaman ibadete yönelmişti. Bazen de kötülük yapmıştır. Zulmetmiştir. Zaman la olgunlaşır fikr eder anlar, yaşlılığı. Gençliğin ateşli hararetli yaşantısı gitmiştir boynu bükük beli kamburlaşmıştır, daha artık. Gençliğin kendisini terk etmesiyle durulur, durgunlaşır mahzunlaşır.

İşte o zaman vahhh Hüseyin der, ah benim efendim der anlatmaya başlar. Çağırır öteleri çağırır ötelerden birilerini. Gençliğinde kime ne etti ise annesine babasına nasıl muamele ettiyse başlar onları görmeye bakmaya, kıyamadıkları ona her davranışı reva görür. İşte korkum o zamandan der kimileri. Ayakları tutmaz, gözleri görmez, kimi alzaymir olmuştur bilmez hiçbir şeyi. Dünyaya nasıl güçsüz geldinse, işte gideceğin zamanda öyle güçsüz kalırsın. Geçmiş ömrün yasını çeker insan zavallı güçsüz aciz varlık.

Ne için geldin dünyaya, Ne ler yapacaktın. Muhatabın olduğu ilahi sese neden kulaklarını tıkadın. Şimdi ne yapacaksın ya da yapacakların ne kaldı ki, her şeyi terk ettim, diyiyorsun amma. Büyük yalan söylüyorsun .sen terk etmedin. Her şey seni terk etti. Ölümü biliyordun da neden doğdun, doğdun diyelim. Neden ölüyorsun. Neden sevdin dünyayı, Neden üzülüyorsun terketmesinden dünyanın. Gelmeden ölüm ölecektin garip insan. Sermayeni neden hazırlamadın. Kumbarana neden bir şeyler koymadın, Yunusun dediği, gibi iyi ve kötü ne varsa buradan yanına alır gidermiş insan.

Yalan dünya, yalanmış insan,seni terk ediyor,yalana benzeyen ömür.Hangi yaşlı hatırlanmak istemez ki.Hangi ölüm bayram olmaz ki .kimse sana cicoz demesin kimsenin ardından sende cicoz demeyesin .VAH HÜSEYİN VAH!!!!!!! VAH ÖMRÜM VAHHHHHH!!!!!!! Vahhhh benim efendim ! vahhhhhh! Vay vay Çima vay vay. Gül koparrrrrr ömür bieterrrrr.


’ İnsan,ya insan gibi akıllıca söylemeli,Yahut h......gibi susmalıdır! ’
______________________________AR____________________________________