ÖLÜMÜN SESİ

Öncelikle babanıza rahmetler, sizede sabırlar diliyorum.

Yazınızın ortalarında anlattığınız şehirler arası seyahatin şehir içi versiyonunu bir kaç kez yaşadım. İstanbul gibi trafik keşmekeşinin içinde, bir yakadan bir yakaya hem de mesai bitiş saatlerinde. Öyle bir trafikki, düğmeleri ilikli, fermuarı kilitli sağımdaki solumdaki arabalardan sigara otlana, otlana. Direksiyonda bir türlü onu on geçemedim, altı buçukta tutuldum kaldım. Zor çok zor Allah bir daha göstermesin.

Biz sizden şanslıymışız. Tesellimiz, babamızın yaşayacak günü varmış daha. Şükrolsun


Selamlar

sizinle aynı tarihlerde bende babamı kaybetmişim

tek bir fark ben 1989 da verdim toprağa

hepimiz yaşıyoruz, ölümün soğuk nefesini

yazı güzel ve hüzündü

kutlarım yazarı

saygılarımla

Güne düşen yazınızı ve sizi kutlluyorum...Allah rehmet eylesin....içim acıyarak okudum ,çok hüzünlendim....sevgiler...babanın yeri doldurulamaz....bir yanınız eksik kalır...

Okurken hep düşündüm.Ölüm yok olmaksa eğer.17 yıldır kimle gönüller.Allah rahmet eylesin.Ölüm unutulmaktır.Ruhunu teslim etmek sadece vuslat.Mevla kendisine kavuşanlardan eylesin.Nasıl yazılmalı ise öylece yazılmış işte.sevgi ve selam.

İçtenlikle her dizeyi içim burkularak okudum.analtım sade duru ve çok anlamlı Allahtan rahmet diliyorum.

Gayet akıcı, samimi bir dille yazdığınız yazı, içimizi acıtttı...
Yaşınız kaç olursa olsun, anne baba kaybı her zaman, en acı kayıp..Hepimizi benzer acılara götürdü yazınız..
Güne düşen yazınızı kutlarım..
Saygılarımla

Yüreğinize sağlık... Anne babaların yeri dolmaz... Allah rahmet eylesin...

Güzel bir öykü...Sürükleyiciydi...

Güne gelen yazı olmasını hak etmiş,doğrusu...

Tebrikler ...

Selam ve saygılarımla...

Günay Be, güne düşen yazınızı kutlarım. Zaten belliydi yeri, içten samimi ve güzel yazılmış bir yazı.

sevgi ve saygılarımla...

Günay'ım benim... Yazını okurken tüylerim diken diken oldu...Ben de babamı senin kine yakın bir şekilde kaybettim. Acını yüreğimde duydum. Allah geçmişlerimize rahmet etsin. Günahlarını af etsin... Gözlerinden öperim...

basiniz sagolsun günay abi okurken icim ýandi allah rahet eylesin üm kaybetiklerimizi
onlaria en güzel ilahili dualarla yasatmaya derimölümsüz anlariyla
sen bana yaziklar ceksende önemi yok biz alistik kursunlara her gün vurulmaya
kan yagmurlarinda islanmya alistik birde sen at yaziklar önemi yok ben yinede dost
merhabam var olsun sen almasanda yinede önemi yok keske anlaya bilseydiniz biraz beni
ne isim var oldugunu bu gurbete ben annemi 17 sene sonra ölüm döseginde göre bildim
benim buralarda sürgünlügüme sebeplere yaziklar cekmedim sustum sürgünler sehrinde
önemi yok dedim neyse yaziniz cok acikli ve yakiciydi yürekleri

güne düşen yazını kutluyorum...... az yazar öz yazar ama çok güzel yazar..... saygılar gardaşım....

Elbette buhikaye pek çok kez bire bir yaşanmıştır.Ölenlere Allahtan rahmetler dilerim.Yazanda gerçekten yaşayarak yazmış,yüreğinin bütün kıvrımları yazısında net bir şekilde ortaya konmuş,hikaye dokundu bana ölen baba ile aynı yaaşta olduğumuzdanmıdır nedir,üstelik benim oğlumda gurbet ellerde.Hikayedeki babanın kendim olduğunu sandım birden! Çok güzel tebrikler.selam ve dua ile.

Mustafa Göktekin tarafından 5/12/2010 1:14:19 AM zamanında düzenlenmiştir.

Günay bey, yazınızı okuyunca içim bir kez daha parçalandı. Dört yıl önce iki dayım aynı anda kalp krizi geçirdi. İkisi de birinden habersizlerdi. Büyük dayım kardeşinin kendini ziyaret etmediği için kırgındı. küçük dayım abisi gelmediği için ve hiç kimse ikisine de hastanede olduğunu söyleyemiyordu.

İkisi de birer gün arayla biri İstanbul'da, biri Ankara'da ameliyata girdi. İstanbul'da olan dayımı ameliyattan on gün sonra kaybettik, Ankara'daki dayım abisinin ölmeden iki gün önce gelmişti Sinop'a ve İstanbul'dan abisinin cenazesi geldiğinde ikinci defa aynı krizi yaşadı ve tekrara Ankara’nın yolunu tuttuk.

Bir an yazınızı okuduğumda o güne döndüm ve daha geçtiğimiz cuma günü yine çok sevdiğim amcamın oğlu kalp krizi nedeni ile köyden, hastaneye zor yetiştirdiler. Şu an Samsun'da yoğun bakımda yatıyor, herkes orada ama ben gidemiyorum. Çünkü geçirdiğim bir operasyon nedeni ile kısıtlıyım.

Babanızın mekânı cennet olsun. Sizin de tekrar başınız sağ olsun. Baba ATA demektir ve biz babamızı kaybettiğimizde ne kadar büyük bir boşluk içinde kaldığımızı çok daha iyi anlıyoruz.

Hüzünlü ama bir o kadar da akıcı ve düşündüren bir yazıyı zamanında okuyabilmekten dolayı mutlu oldum. Güne gelmemiş olsaydı da kaçırmazdım ama güne gelmeyi her şekilde hak eden bir yazı idi okuduğum.





Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize

MAKAMI CENNET OLSUN EFENDİM..
RABBİM SABIRLAR VERSİN...

SELAM SAYGI VE DUA İLE...

Kendi babamın kaybını yaşadım. Saat 1.30 civarı çalınan telefon zilinin hayra alamet olmadığı kesindi de, kendimize kondurmak aklımıza bile gelmezdi...

Oysa giden babamdı 57 yaşında, birçok planlarını yarıda bırakıp, o güne kadar ölümü hiç kondurmadığımız gerçek gelip bizi buldu...Ve misafir olarak gittiği memleketinde ölümle buluştu..

Biz evlatların yapacağı, dualarımız ve onlara layık yaşam sürmek olsa gerek...
Acılar bu gece ayaklandı; geçmişe götürdünüz...

gece ve güne düşen yazı ve yazarı kutluyorum....

Rabbim mekanını cennet eylesin inş cümle müminlerin....saygımla....

Etkilendim...

Güne gelen bu değerli yazıyı kutluyorum....

Güne layıkıyla düşen yazınızı tebrk ederim. Babanız nur içinde yatsın. Saygı ve selamlarımla...

AYSEL AKSÜMER tarafından 5/12/2010 12:02:46 AM zamanında düzenlenmiştir.

Ölümün soğuk yüzünü usta kalem çok güzel anlatmış. Babanıza Allah'dan rahmet, size de sabır diliyorum.

Uzakta olup yakınlarının hasta ya da ölüm haberini almak çok kötü bir duygu. Bunu ancak yaşayan bilir.

Sevgi ve saygılarımla...

Babamı yoğun bakımda görünce yanına gidememiş ve ellerini dahi tutamamıştım. Oysa ki ne çok şey söylemeyi planlıyordum. Olmamıştı işte yapamamıştım o son konuşmayı ve ben daha hastaneden çıkmadan yitirmiştik babamı.
O günü tekrar yaşattı yazınız acılarıyla ve çaresizliğiyle birlikte.

Anlatımınız ise muhteşemdi.

Ölenlerimize Allah'tan Rahmet, yakınlarına sabır diliyorum.

KIYMETLİ HEMŞERİM CANIM GÜNAY ABİCİĞİM YAZINI DAHA OKUYORKEN ANLADIM BABANIZI ANLATTIĞINIZI ÇOK ÜZÜLDÜM YÜREK YAKAN HAZİN BİR YAZIYDI RAHMETLİ BABANIZIN MAKAMI DURAĞI CENNET OLSUN RABBİM SİZE VE TÜM SEVDİKLERİNE BÜYÜK SABIRLAR VERSİN .ÇOK ŞÜKÜR BABAM HAYATTA AMA SİZ ANLATIRKEN BABAMIN KALP KRİZİ GEÇİRDİĞİ VE KAYBETME KORKUSU YAŞADIĞIM YILLAR AKLIMA GELDİ YÜREĞİM SIZLADI.TEKRAR ALLAHIM SABIRLAR VERSİN SİZE SAYGI VE SELAMLARIMLA BİLECİK'TEN ÖZDEMİR AİLESİNE SEVGİ VE SELAMLARIMLA ALLAHA EMANET OLUN

ağla yüreğim tarafından 5/11/2010 10:49:48 AM zamanında düzenlenmiştir.

mekanı cennet olsun
siz yine görmüşsünüz ya ben 10 yanda kaybettim babamı özlemi hasreti hiç bitmiyor
kim varki analı bbabalı
rabbim sabırlar versin arkada kalanlara
saygımla

Babamın kanser olup on gün yattıktan sonra dünyadan göçü geldi aklıma. Tüm sevdiklerinin kaybı koyuyor insan oğluna. Fakat dünyanın kanunu bu , sırası gelen gidecek; kimi zamanında, kimi de zamansız..

mekanı cennet olsun kardeşim.... ilahi adalet......eeee nöbet değişimi bizede geliyor günaycığım....onların arkasından böyle güzel yazanlar vardı.... bizlerde olacakmı .....kimbilir.....geç saatlerde girdim....ama başladım su gibi....... hemen bitti çok hüzünlü idi saygılar

Mekanı cennet olsun okurken canım yandı, gözlerim doldu babasızlığın acısını çok iyi bilirim, Allah rahmet eylesin, hayat hikayesinizi acıda olsa hikayeleştirmeniz güzeldi kutlarım değerli üstad saygılar...


UMUT ve DOSTCA

Çok hüzünlendim. Ne kadar zordur insanın babasını yitirmesi... Mekanı cennet olsun.. Allah sabırlar versin.. Çok etkiliydi anlatımınız ben de çok üzüldüm. Sabırlar diliyorum.Saygı ve selamlarımla...