Rüzgarın savurduğu bir esir
Alnına yapışmış elleri
Boynundan alır nefesi
Turp gibidir oysa

Var kursağında bir şey
Kulak asılmaz
Çilingir zorlasa açar
Demirden çeneyi

Çolak iyiliğiyle anılır
Memleketi bilinmez
Haline şöyle bir bakılır
Derler bu Garibtir

Cebinde ufacık frangası
Yedi iklimi tavaf eder
Yoktur kolunda bileziği
Olsa neye yarar

Susmak için bahanesi yok
Ne diye konuşmaz ki
Hali mecali yok
Oysa turp gibi

Topluma göre mi
Bize göre mi
Sağlığından şüpheciyim
Hangi doktora gitmeli

Ben kimim diye
Kursağını ovalar
Yansımasına bakıp
Güruhun esiriyim der

Ben söyleyeyim size
Belki benim, sensin...
Güruhun esiri bile olabiliriz
Ama o Dansçı ve Frangalı’dır

Taşıdığı ufacık frangası
Sevdiği, derdi tasası
Yâr olacak değil illa
Kedidir mesela