..............................................

Her şehir ayrı bir şiirdir aslında...

Mesela Mardin...

Kim uğramışsa diyarına, aşık olmadan ayrılmamıştır esmer toprağından. Kim suyunu içmişse, havasına doyumsuz kalmıştır. Kim Mardin kalesi’nden mezopotamya Ova’sına gözlerini dikmişse, bakışlarını alamamıştır upuzun uzayan yeşil tarlalarından...
Kim sevdalanmışsa beyaz taşlarına, bir daha gelmeye yemin ederek, ayrılmıştır kiliselerinden, medreselerinden ve camilerinden...



Mesela İstanbul...

Kendisi bir rüya. Her metrekaresi ayrı bir altın. Her bakışı ıslak. İçi çin kalabalığı. Dışı bitmez deniz..
Her adımında mozaik yapılı bir insan görmek mümkün...
İnsanlığın kültür başkenti.
Patenti herkese yeten mısradır İstanbul...



Mesela Batman...

Önce köydü... Petrolü bulunur bulunmaz, sıçrama yaptı...
Şimdi kocaman kocaman Kürt nufüs ağırlıklı dev bir kent...
Gittikçe gelişen, güzelleşen bir memlekettir batman...
Batman, toprak renginden mi yoksa aşık olan yüreklerinden mi favori rengi Kırmızı. İnsanı mert mi mert, kadınları sıcak mı sıcak kanlı...
Hele çocukları, cennetten düşen yağmur damlaları gibi duru ve billur desenli...



Mesela Giresun...

Fındık tatlısı bir soluk...
Hangi yamacına dalsan, hangi dağına yaslansan bıkmazsın...
Öyle içten, öyle lazca bir dize...
Ve Bulancak ilçesi... Ergenlik çağımın mavi şahidi...



Mesela Van...

Dünyada Van, ahirette iman sözü...
Özü kar beyazlığı...
Acemilisi desen, çok...
Kürdü var mı sorsan, neresinde yok derler, sana...
Van, doğunun parisi. Van gölüyle, okyanusları kıskandıran, Van kedisiyle hayvanları deli eden bir yaşam kaynağı...
Beş ay’ı kış geçen, yedi ay’ı bahar gibi dalgalanan...
Her tadı doğal, peyniri bol...
Koçeri sert mizaçlı ama delikanlı ama canlı bir nefes...