Her insan kendi aksini görürmüş aynada… Tövbeler çoğalıyormuş zamanla…

Bu gecede yine kendimi dinlemek zorundayım yalnızca, herkese adanmış yüreğim çok kırgın, çok acı çekiyor bendeki her şey bir zaman sonra başkasına devrediliyor sanki bir anda bitiyor…

Her insan kendi kaderini yaşarmış aslında, dün bitti, bugün de bitti yarın beni çağırıyor…

Her insan kendi yanlışlarından ders çıkarırken, bir başkasının hayatında yanlış olurmuş hiç farkında olmadan…

Yine kendime kendimi anlatıyorum umarsızca… Beni anlamıyorsunuz ki!

Çıkışlar kapalı, tek çözüm yine kaçmakta. Ben sizi çok sevdim, yanlış da olsanız, doğrulardan payınızı da almasanız ben sizleri çok sevdim, insandınız siz…

Benim gibi insanlar, sevgi dolu sandım birçoğunuzu, sevgi sizin için sahte bir kimlikmiş.

Her insan yanlışlarıyla büyürmüş, kendine sığınır, saniyeleri dakikalardan ayırır, herkesi güldürürmüş.

Beni anlamıyorsunuz! Anlayabileceğinizi düşünmezken, nedenlerimin nasıl da çoğaldığına bir kez daha şaşıyorum. Her insan ufak bedeller bile olsa, mutlaka ki birtakım bedeller ödermiş hayatta, boyutu, hacmi hiç önemli değilmiş.

Beni görüyor musunuz, sesimi duyuyor musunuz? Duymazsınız, işinize gelmez anlıyorum… Beni anlamıyorsunuz, anlıyorum.

Farklı dillerde konuşan, farklı kimliklerde yaşayan, farklı yürekleri taşıyan gönül dostlarıyız, aslında bir yanımız riya kokuyor, başlı başına yalanız!

İlhamımı benden almaya çalıştınız, yine açıkta kaldınız! Beni anlıyor musunuz?

Sanmıyorum, farklı yollarda yürüyen insanlarız. Yine kendime anlatıyorum, benliğimi.

Ben buyum işte, biriniz anlasa bari! Sevgi istedim hep, görmeden sevebilirdim, sadece onu hissetmeyi ümit ettim. Hissetmesem daha iyi olurmuş, zamanla öğreniliyor her şey bu da bir tecrübe… Kalbimde kırık dökük, harabeye dönmüş acılar var…

Umuttan mı bahsettim size? Benden aldığınızla övünmeyin, sonunda bile olsa onu geri alabilmek var. Anladım, beni anlamıyorsunuz! O zaman korkmayın, anlayabilseydiniz sevgimle boğabileceğimi de anlardınız, sevgiye uzatmış olduğum ellerim boşta kalmazdı.

Her insan umabildiklerinin üstünde bir hayat yaşamak ister, yaşamsal faaliyetler sınırlansa da. Öğrettiniz bana birçok şeyi, size kızabilmek hiç mümkün olamaz bu saatten sonra! Büyüttünüz beni, çok teşekkür ederim.

Gözlerimde gözyaşlarım var, yine buhar dolu bir gece, bulutsu bir gökyüzü, yinede hayallerim var. Belki de onlardır beni ayakta tutan… Beni anlıyor musunuz?
Sanmıyorum, kendini anlayamamış insanlar gözyaşlarımı silebilecek güçte olamazlar!

Ben hepinizi çok sevdim, ama birini çoktan da öte çok sevdim. O nasıl oluyor? Diye sormayın, oluyor işte bari bunu anlayın.

Layık olduğu yere giderken, layık olamadığım bir değeri verdi bana, o da yanılttı insan sonuçta. Ama ben yine de çok sevdim sizi, kendim kadar.

Gözyaşlarımı silebilecek, gözlerime gülerek bakabilecek biri yok belki ama umutlarım evimi bu gece terk etmiş olsa da, yarın dönecek ve de kapımı tekrardan çalacaklar…

Her insan, yorgunluğunun bedellerini bir başkasına ödetmek ister, oysa yorulmayı seçen de kendisidir aslında. Bakın bizler neler de yapıyormuşuz, anlıyor musunuz?

Bu soruyu sormak bile pahalıya kaçar, gözyaşlarımı silmek daha mantıklıca.

Bu gece ellerimi uzatacağım yine, gökyüzüne. Yıldızlar şahit olsun kırık kalbimle dolu düzenime… Yıldızlar şahit olsun sizin yerinize…

Bakın, gözyaşlarımdan arta kalan sevinçlerim arkamdalar şimdi, onlar bana sarılmak için geldiler, sizin yerinize…

Her insan anlaşılmak ister, kendisini anlayamasa bile. Gözyaşlarını saklar kendisinden bile! Bakın bizler neler de yapıyormuşuz kendimize, kapkaranlık duvarların üstümüze çökmesine sebep olan bizlermişiz meğer…

Sizleri seviyorum, beni anlıyor musunuz? Yıldızlar parlıyorlar, her biri yalnızca sizin yerinize…

Dilara AKSOY