Bu dünyaya yalnız gelir, yalnız gideriz. İşte bu aradaki süreç hayat değil mi sizce?

Yaşamayan ne bilir ki hayatı. Yaşamak gerekir elimizden geldiğince yaşamı; korkularımızla, endişelerimizle, beklentilerimizle, sevgilerimizle, hüsranlarımızla ama yılmadan… Çünkü her gecenin ardından sabah olacak, güneş tekrar doğacak, yeni bir gün, yeni bir umut başlayacak.

Güneş kovacak endişelerimizi, korkularımızı. Ama bilin ki gecenin en karanlık anında bile yıldızlar vardır bize ışık veren, yol gösteren. Bunu görmek, duyumsamak gerekir.

Bizi hayata bağlayan en büyük etmenlerden biri sevgi değil midir? Sevmek gerek, hele bir de sevilirsek hayat daha kolay olmaz mı?

Sevgi yüreğimizde yanan bir volkandır. Bu öyle bir volkandır ki; patlayıp sönse bile, yıllar boyu, belki ömür boyu tütüp gider. Sevgi gözlerde hayat bulur, kalplerde saklanır. Hani bazı zaman gecenin bir vaktinde uykuya dalmadan, kendinizle baş başa kaldığınızda, kalbinizin sesini dinlediğinizde, ta ki uykuya dalana dek geçen süreç içinde maziye gömülüp, içimizden derin bir sızı ve dudaklarımızda acı bir tebessüm duyduğumuzda anılarımız bir bir canlanır. İşte o zaman kendimizle hesaplaştığımız andır. Yaptıklarımız, yapamadıklarımız derken bazı zaman bir endişe kaplar içimizi. İleriye dönük keşkeler ile dolu bir süreç başlar bir süre için. Aslında bu keşkeler çok az olmalı. Bu günün tekrarı yok. Bugünü, yarınları doyasıya yaşamak gerek. İşte o zaman ileride keşkeli geçen süreçlerimiz az olacak kanısındayım.

Uzun yıllar önce, hayatın ilk basamaklarını çıkarken sanki hiç yaşlanmayacakmış gibi hissederdik kendimizi. Hayat ne kadar tozpembe idi…

Aynaya bakıp “Bu ben miyim?” dediğimizde, o dönüşü olmayan sessiz gemide sevdiklerimizi bir bir uğurladığımızda, yaşamın ne kadar da hızlı geçtiğini anlarız. Artık yalnız kalma zamanı geliyor diye düşünürüz. İşte o zaman sevdiklerimiz bizi hayata bağlar.

Evet, çok zaman geçti yaşananların üzerinden. Vakit o eski vakit değil. Saatin tik takları bile bir başka artık; eskisi kadar rahatsız etmiyor.

Biz o biz değiliz.

Ne, nasıl değişirse değişsin, elimize kalan tek şey sevgidir. Bu yüzden hayatımızın, hayatın anlamı sevgidir.