Sapığım var

Bu sözü daha çok starlardan artistlerden duyardım. Ya biri kendine çok hayran ya da çok düşman gördüğü yerde ortaya çıkar. Saldırır ya da sarılır ortalığı birbirine katar. Bazıları da kıskançtır. Sadece o kişiliğin varlığından başarısından yaşamından ruhsal bunalıma girer. Zordur böylelerinden kurtulmak. Sonuç karakola Allah göstermesi ölüme kadar gider. Örnekleri çoktur.

İşte bana da böyle biri dadandı.

Birkaç yıl önce şiirlerime gelip. Sen şiir yazma başka işin yok mu, yazdıkların şiire benzemiyor diye çok laf etti. Bende kibarca kardeşim beğenmiyorsan okuma sayfama gelme dedim. Israrı devam edince engelle aldım. Geçti gitti.

Dün şiirine yorum yaptığım bir arkadaşın şiirindeki yorumuma girmiş. Beni tehdit ediyor ‘Ayağını denk al o kadar’ defol git dedim. Peşine uzun bir yorum daha yazmış.

Sen dünyayı yedin doymadı. Hep önde olmak istiyorsun. Şiirlerini okumaktan nefret ediyorum. Ya birader engeldesin zaten okuma nasıl okuyorsun. Ben şiirlerimi sana mı yazıyorum. Beni tanımaz etmezsin. Doymadım neye doymamışım. Soygun yaptım, hırsızlık mı, dolandırıcık mı, kimin neyini almışımda doymamışım. Nedir bu kıskançlık ruh bozukluğu, anlamdım.

Ben on üç o dört senedir bu sitede yazıyorum. Zaman zaman fikren ayrıştığımız insanlar oldu. Birbirimizi ikna ettik ya da çekildik konuları kapattık.

Ben şiirlerimde parti dernek kişi ismi kullanmam yumuşak karın konularına fazla dalmam. Hakaret edici durumlarda bulunmam. Fikirse kedimce doğru bildiğime değinirim, aşksa kedi ruh dünyamla bağdaştırırım. Hiçbir şeyin ıcığını cıcığını çıkarmam.

Benim sapığım beni tanımaz ama peşimi de bırakmaz

Bu nasıl bir ruh hali nasıl bir çekememezlik, nasıl bir kıskaçlık bilmiyorum. Adı sanı yok rumuzu var. Bilsem adresini telefonunu gidip görecem.

Diyecem
- Gel hele gardaş derdin ne, kafana silah mı dayamışlar git Coşkûnînin şiirlerini oku diye

Coşkûnî