Ruh;insanın kalbinde yatan rengi ve de dengiyle bedene uyuşuk gelecek vaziyette tasarlanmış karanlık ve meçhul bir gölge gibi görülebilir.ruh bunu öldüğünde farkeder ve de farkına varır.

İnce bir iğnenin deliğinden girdiği gibi sonsuz bir güneşe kendini ısındırarak ve de soğutarak içre yaşatır sonsuzluğunu;lakin ruh duvardan duvara ışık hızıyla girebilir..

Ruh yaşlanmaz hep diri kalır,
Ruhta kalbin önemi büyüktür,kalpte yaşanan duygular bakidir,aşk öldükten sonra ebedi bir yaşama olanak ve imkan sağlar...

Aşk ruhun önünde bir set gibidir,ölüm yaşıyla bir demeçtir,
Gençliğinden yaşlandığına kadar sonsuzluğun aşkını kalbinde yaşar..
Duygularını özlemiyle, hasretiyle, hicranıyla ...
Ruh meçhul bir dünyadır,kafesinde dünyayı yaşarken başka yaşamı kendinde aşk ile görür...

Aşk zaten meçhuldur,yakarken yanar gibidir,üşüyünce üşütür ...

Uyanık kalan ruh ,uykusunu yenince uykusuz gezerler bedenler,ruh öyle birşey ki bedeni iptal edince uyku gibi morfinlenir ve de esrarlı kalbin içinde duygu ve hayal dünyasına muştaki olur..
.
Ruh tinsel yaklaşımını maddiyattan uzak tamamen metafiziksel olarak anlaşılır,kalp gözü açılınca ruhlar arası etkileşim doğar.

Gezgin imgeler ..