...

O gece geç saatlere kadar tıpkı bir anne kız gibi dertleştiler; kâh üzüldüler, kah gülüştüler. Ancak Kumru Hanım’ın merak ettiği konular askıda kalmış, tüm ağız aramalarına rağmen soruların cevaplarını bulamamıştır.

Ertesi gün uyanır uyanmaz ilk işi telefon kayıtlarına bakmak olan Kumru Hanım’ın yüzü iyice düşmüş, Yavuz Bey tarafından herhangi bir ileti yollanmamıştır. Ebena’yla sabah kahvaltılarını yaparlarken ise titreşen cihazla birlikte yüreği yerinden fırlayacak gibi olmuş heyecanla telefona elini uzattığında bir kez daha hüsrana uğramış ve bütün beklentileri boşa çıkmıştır.

-Gişin mi arıyor Huru?

-Hayır Gilyaz Anne, arayan babam.



Orhan Bey’in yanlarına geleceğini öğrenen Kumru Hanım’ın yemeklik malzeme alması için alışverişe çıkması gerekmektedir.
Yıllar önce Bulgaristan’dan göçüp Tekirdağ’a yerleşen kapı komşuları ve en samimi arkadaşı olan Dalinya’yı telefonla arayarak:

-Dalii!... Canım, markete uğramam lazım. Uygunsan eğer on, on beş dakikalığına bize gelebilir misin? Gilyaz Anne yalnız kalmasın.

- Kumrucum!.. Çocuğu okuldan almaya gidecektim. Ama vakit var daha. Çok gecikmezsen, beş dakikaya sendeyim.

-Tamam canım, bekliyorum haydi gel!

Dalinya gelir gelmez iki bardağa kayısı kompostosu koyan Kumru hanım "siz bunları içe durun hemen gidip dönerim" diyerek Ebena’yı Dalinya’ya teslim edip, dışarı çıkmıştır.

Ebena sabaha karşı gördüğü kabusları halen üzerinden atamamıştır. Ellerinin zangırdattığı bardağın içinde sanki dev dalgalar kabarıp çalkalanmaktadır. Boynundan göğsüne doğru sarkan bembeyaz başörtüsünün birkaç yerine kayısı kompostosu sıçramıştır. Dalinya hemen müdahale ederek şifonyerin çekmecesinden temiz bir tülbent çıkarıp Ebena’nın başına güzelce bağlamıştır. Lekelenen örtüyü ise yıkamak için banyoya götürecektir ki Ebena, bir leğene ağartıcı koyup yanına getirmesini, Kumru Hanım’ın geldiğinde tülbenti yıkayacağını ve kendisinin uğraşmamasını söylemiştir.

Bu arada Kumru Hanım yakınlardaki ilk marketten alışverişi tamamlayıp nefes nefese eve dönmüştür.

Kapıyı açan Dalinya:

-Bu ne hız, jet gibisin kız!..

-El mecbur Dali..

-Kumrucum, az önce küçük bir kaza oldu. Ben yıkayacaktım ama Ebana, "Huru halleder" dedi. İçeride sehpanın üzerinde duruyor. Benim de acil çıkmam lazım. Malum çocuğu alacağım.


-Ah!.. Tamam. Sana da çok zahmet verdik canım. Kusura bakma ne olur.

- Aaa!.. Duymamış olayım kız! Deli misin, ne zahmeti?

-Çok sağol Dali, iyi ki varsın. Cimcimeyi de öp benim yerime.


Kumru Hanım, Dalinya’yı uğurladıktan sonra alışveriş poşetlerini mutfağa bırakıp hiç vakit kaybetmeden doğruca Ebena’nın yanına gelir ve ağzından telaşlı bir çığlık yükselir:

- Gilyaz Anneee! Dur!.. Dur!.. Ne yapıyorsun öyle?

Salonda keskin bir çamaşır suyu kokusu vardır. Ebena kaşla göz arası sehpanın bacağına bastonu takıp çekmiş, leğenin içindeki kimyasala bulanmış tülbentle kollarını bastıra bastıra ovalamaktadır.

- Cahallık bunlar, cahallık!

- Anne yapma!.. Lütfen dur! Bak kıpkırmızı olmuş ellerin. Çok zararlı bu yaptığın...

-İstemiyorum deqleri! Çıksınlar, gitsinler!

Ebena sinir krizi geçiriyordu. Dövmelerine baktıkça geçmişi hatırlıyor, kendini çok kötü hissediyordu. Kumru Hanım ise ilk şoku atlatıp ortalığı çarçabuk toparlamıştı.

En son, avuçlarının içinde nazikçe kremlediği ellerini hiç bırakmadan yatağının kenarına kıvrıldı. Gözlerinin içine şefkatle bakıp tıpkı bir bebek avutur gibi tatlı tatlı konuşarak, sakinleştirip uyuttu Ebana’yı.


EbRuAsya //