Aradan binlerce yıl geçmedi daha... İnsan, binlerce yıldır yaratımın veya doğanın eksikliklerini gidermeye çalışmadı. İntaktunun bilgesi bir mağaraya kapandı. Tanrıyı düşündü düşündü düşündü… Varsan ve yaratmışsan eksik ve hatalısın, yok olduğunu düşenemiyorum veya burayı unuttun.

İnsan zihni ve yetişmesi, insanın bilgi ile donanması, mantığı, sosyal hayatı, üremesi, cinsi farklılıkları, kıtalar üstünde yer değiştirmesi ve en çok da kanlı bir bedene ve kırılgan kemiklere sahip olmasının yanında doğanın insana uygun olmaması, tırnakları zayıf, derisinin ne sıcağa ne de soğuğa dayanıksız oluşu, bir et parçası ki içinde daha bilinmeyen bir enerji…

Davulun sesi bulunduğu mağaraya geliyordu.. Kavmin Şamanı içtiği otların etkisiyle ateşin başında dans etmeye başlamıştı… Ulu güçlerden medet ummaya devam ediyordu, kavim ateşin başında gökyüzünün altında toprağın üstünde aciz bir et yığını gibiydi, ulu yerlere sığınıyordu..

Sordu hayalinde canlandırdığı ateşe ve ateşin başındaki kavmine seslenir gibi… O bunları düşünürken mağaradaki insanın kokusunu alan kılıç dişli vahşi bir hayvandan habersizdi. Acaba o bölgenin sahibi olan, o mağaranın bulunduğu yeri kendi yaşam alanı olarak bilen kılıç dişli vahşi hayvan intaktunun bilgesini parçalayacak mıydı, yoksa insan, vahşi hayvana karşı bir zafer mi kazanacaktı..