______________________________________



02.05.13

Mektuplarım elime geçti. Kayıp çocuğumu bulmuş anne gibi oldum. Bunları çıkardığım dergide yayınlamak isterdim; bir türlü nasip olmadı. Hele yeğenim Talha’nın Avrupa günlüğünü bir türlü _yazım uyumsuzluğu yüzünden- tamamlayamamam, bir de ağabeyim ve dostum Rahmetli Şevket Zengin’in Kırım Anıları’nı da -arşiv imkânsızlığı yüzünden yayınlayamam bu gün bile üzüntü nedenim.

15 sayfalık Yahya Kemal biyografimin yalnızca 5 sayfasını bulmam, öbür 10 sayfayı bulacağım ümidini aşıladığı için mutlu olduğumu söylemeliyim. Ayrıca yükseköğrenimime ara verdiğim yıllarda yazmış olduğum ’Şairler Geçidi’ -benim kayda değer bulduğum ilk eserim sayılabilir- onu da aynı dosyada bulmak benim için büyük bir sevinç kaynağı oluşturdu.

Kitaplarımı taşıyorum. Onlardan -ayrılmak bana zor gelse de- taşınmamızın ilk sürgünü saydığımdan buna katlamıyor ,hatta bundan biraz da memnun olmuyor da değilim Yeni aldığım kitapları en sona bırakıyorum. Osmanlı tarihlerini, ve şiir kitaplarımı. Bu son saydıklarımı eşim poşetleyip indirmiş arabaya bu gün. Bakalım onlarsız yapabilecek miyim, bilmiyorum.

Yunus evde. Biraz daha iyi gibi. Hocası aradı: ’’Çocuğu almışsın’’ dedi . ’’İsrafil hoca tekrar tekrar söyledi, almak mecburiyetinde kaldım. Abisi de Değirmendere’deydi ,gelirken uğradı, getirdi, ateşi varmış, annesi duyunca bırakmak istemedi.’’
’
’Hocası göz oluyor, onu okuyun’’ diyor. ’’Siz okuyun hocam’’ dedim ’’sizin işiniz bu’’. ’’Biz de okuruz tabii, okumaz mıyız?’’ Yunus sürekli sümkürüyor; bunu iyileşme alameti mi saymalı? Bu hafta gidemez, haftaya bakalım ne olur? İnşallah bir sekte olmaz da kaldığı yerden devam eder.

Annem Bilallerde. Bilal bizi şaşırtıyor. Bu gün de uğrayamadım ona. Ne vefasız evlatmışız. Bu gün Ankara’ya yazdığı mektup elime geçti. Yusuf ve benden ileniyor. ’’Niye aramıyorsun ’’diyor, ’’üç ay geçti’’. Analık hakkını ileri sürüyor. Oysa ne zaman arasak ileniyor; hastalıklarını sayıyor ve bir facia yaratıyor.

Burada bizi hatunla kavga ettirdi. Suç kimdeydi? , bilmiyorum. Çok kötü bağırtmıştı beni. Ona karşı sesimin yüksek çıktığı sayılı anlardan biri gerçekleşti. Bir ay bile kalamamıştı benimle. Kardeşim Yusuf ta idare edememişti onu .
Elmadağ, Hasanoğlan yılları. Ah o dar bir mekâna kısılmış kentli çocuk psikolojisi.

Ahmet Kemal