19.03.13

Sesinin yumuşak tonuna rağmen bıktırdı. Güçlü öykü deyip duruyor bitevi. Bu tabir pek çiğ. Yeni mi uydurdu yoksa?. Bıktırıcı uzunlukta sunumuna bir de bıktırıcı tekrarlar ekliyor. Bilge kraliçe sanıyor kendini. ’Ulusal jüri’ diyor kendine. Ulusalcılar türediğinden beri bu sözcükten nefret ediyorum. İlginç biri olmasına rağmen bıktı millet. Kendini beğenmesinden gına eldi bize. Sunumu yorumlayarak anlatmasına rağmen bö geldi derler ya, işte öyle.

Haddini bilmek ne güzel şey. O da bizde yok. Gerçekten yetenekliler keşfedilmeyi beklerken, böyleleri ortada fink atıyor. ’Sen diliyle anlatım varmış’ öyküde. Bu bilgiç kadın yumurtladı onu da. Ben merkezci öyküden başka, şimdi de sen merkezci öykü mü? Bazıları modern hikaye eklemiş durum hikayesiyle olay hikayesine…

Bir hikaye kuruyorum kafamda. Yazmak isterken sıkıcı toplantı bitiyor. Bu azabın bitmesine mi sevinsem, yoksa hikayeye başlayamamanın acısına mı üzülsem bilemiyorum.

’Ramazan Konuşmaları’nı temize çekmem lazım. Öykücülüğü erteliyorum emeklilik günlerine. Belki roman da yazarım. İyi bir meşgale olur. Geçen Ramazan-ı Şerif’te her gece bir şiir yazmıştım, bir şeyler zorlamıştı da beni. Ne olduğunu bilemiyorum.

Günlükleri yazmam gerekecek, yeni günlükler yanında eskileri temize çekmeli. Şiir kitabını bastırmalıyım. Bir kitap, bir kitap, en çok istediğim şey bir kitap. Neden Yahya Kemal’i örnek aldım ki.

Nice genç şairler kitaplarını bastı, ne müteşairler böbürlene böbürlene, içinde şiirin kırıntısı bulunmayan şiir kitaplarını gözümüzün içine soktu. Ve nice şairler şiir kitapçıkları ellerinde şairler mezarlığına gömüldü gitti… Bunca şiir çöplüğünde şiir çöpleri dağ oldu, gerçek şiirin önünde barikatlar oluşturdu. Ortalığı bir koku sardı ki sormayın.

Nasıl ki Servet-i Funun müteşairleri arasından, Fikret, Fecr-i Ati çöplüğünden Ahmet Haşim çıktı, her devrin büyük şairleri bu büyük şiir çöplüğünü aşamaya güç yetirecektir.

Hocam Abime "İsmail büyük şairmiş, çok güzel şiirleri var" demiş. "Oh nihayet farkına varabilmiş mi?" dedim içimden, şükür. Yıllar yılı pespaye bir dergiciliktir tutturmuş gidiyor. Yanındaki değerleri görme gibi bir yetenek yok adamda.

Antoloji.com. daki, hikayeler.net’ teki şiirlerimi görmüş. Sorma gitsin yıllar önce bengisu sanat seçkisini çıkarmış, kendisine de okulunda satması için bırakmıştım. Öğrencisinin dergisine sahip çıkmış ama dergide şiirimin farkına varmamıştı.

40 yaşından önce kitap basmamamızı öğütleyen de kendisiydi. Şimdi şiir kitabı basmak için 1000 tl isteyen de kendisi. Bu insanları hiç anlamıyorum. Ne sanattan anlayan var, ne yeteneği gören ve kayıran. Herkes kendi ayakları üstünde durmalı. Tırnaklarıyla bir yere gelmeli. Başka yolu yok

.

Ahmet Kemal