“Sözler asfalta düşerken kaldırımlarda yer bulamaz kırılmışlık
Kaldırmaz kimse düşen boynunu
Bilmez sözün nerede kan, irin halini
Bilmez edileni
Hep kendine pay kapma telaşında
Hep bir kanmaca
Hep bir yanılma / yansıma”

Konuşurken cümlelerin arasına serpiştirmek en uzun hikayeni!

İşte bu yüzden sosyal sayfa denilen hesaplarda kısa karakterlere zorlanıyor insanlar. İşte bu yüzden dijital sayfa yöneticileri verdikleri derslerde veya yayınladıkları makalelerde kısa yazılar, kısa cümleler, kısa videolar diye bar bar bağırıyorlar. Bu yüzden kısa furyası yayılıyor her mecrada. Bu yüzden uzun anlatılara, yazılara tahammülümüz yok.
Çünkü bir balon misali "insanların okumaya zamanı yok!" safsatasını aşılanırken sosyal sayfa ve başka mecralarda insanlar kafalarını aman kaldırmasınlar diye oyalayacak / oyalanacak gereçler veriyorlar ellerine (anket, oyun vb…)

Oysa bir yanımız okumanın keyfini tadını en güzel haliyle alırken diğer yanımızda algı ve anlama / anlayışlarımızla bin parçaya bölünüyor. Bu yüzden hır gır... Bu yüzden hep kavga… Bu yüzden yanlış anlama... Ve bu yüzden insan olamama halleri üstümüze asılı…

Bir yerde duymuştum şu cümleyi; diyordu ki, “karşı tarafı dinlemiyoruz vereceğimiz cevabı ezber etmekten!”

Sahi şimdi kimin hangi ezberini konuşuyoruz?